"Nee, eigenlijk wil ik dit niet" zeg ik tegen vriendin M. "Ik wil samen met een partner een kindje krijgen. Als ik de garantie had dat ik binnen nu en een jaar mijn droomman tegenkom dan zou ik wachten met moeder worden."
Vriendin M knikt begripvol. "Maar dat hebben we niet"
"Nee en gezien mijn leeftijd wil ik mijn kinderwens wel vervullen en niet voorbij laten gaan. Ik kan me geen toekomst zonder kinderen voorstellen. Maar goed, daar moet ik wel wat voor ondernemen, ze liggen niet op een ochtend naast je in bed" Vriendin M en ik lachen en kletsen door.
Vriendin M heeft ook haar stappen in het bam-avontuur gezet. Het is fijn om met haar over het bammen te praten. Ze snapt mijn gevoelens, mijn angsten, mijn twijfels, mijn onzekerheid, mijn ongeduld en alle andere gevoelens die ik ervaar. Zij maakt ze ook door. Daardoor kan ik open en eerlijk zijn. Hoef niet bang te zijn dat ze zaken bagetalliseert of groter maakt dan ze zijn. Ze kent de gevoelens en ook de oerwens om moeder te worden maar waarbij het niet vanzelfsprekend is dat dit gaat gebeuren.
We lachen samen, hebben serieuze gesprekken en kijken al stiekem naar onze toekomst als moeder. Ik ben zo dankbaar voor onze vriendschap. Dat ben ik al 17 jaar. Het met haar delen van zo’n belangrijke stap is bijzonder en voegt weer iets extra’s aan onze vriendschap toe.
Vijf uur later neem ik afscheid en rij ik naar huis.
Vriendin M knikt begripvol. "Maar dat hebben we niet"
"Nee en gezien mijn leeftijd wil ik mijn kinderwens wel vervullen en niet voorbij laten gaan. Ik kan me geen toekomst zonder kinderen voorstellen. Maar goed, daar moet ik wel wat voor ondernemen, ze liggen niet op een ochtend naast je in bed" Vriendin M en ik lachen en kletsen door.
Vriendin M heeft ook haar stappen in het bam-avontuur gezet. Het is fijn om met haar over het bammen te praten. Ze snapt mijn gevoelens, mijn angsten, mijn twijfels, mijn onzekerheid, mijn ongeduld en alle andere gevoelens die ik ervaar. Zij maakt ze ook door. Daardoor kan ik open en eerlijk zijn. Hoef niet bang te zijn dat ze zaken bagetalliseert of groter maakt dan ze zijn. Ze kent de gevoelens en ook de oerwens om moeder te worden maar waarbij het niet vanzelfsprekend is dat dit gaat gebeuren.
We lachen samen, hebben serieuze gesprekken en kijken al stiekem naar onze toekomst als moeder. Ik ben zo dankbaar voor onze vriendschap. Dat ben ik al 17 jaar. Het met haar delen van zo’n belangrijke stap is bijzonder en voegt weer iets extra’s aan onze vriendschap toe.
Vijf uur later neem ik afscheid en rij ik naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten