Hij stopt

Tjee, zijn telefoontje kwam onverwachts en het hakte erin. Hij wilt voorlopig stoppen. De twijfels zijn te groot en daardoor ziet hij tegen het doneren op. Zijn rol in de toekomst is voor hem twijfelachtig. Hij is bang dat hij over een aantal jaren in zijn leven geen ruimte voelt voor het kindje. Dit vindt hij niet eerlijk ten opzichte van het kind. Waar die angst vandaan komt is hem niet duidelijk maar daardoor voelt het niet goed om ermee door te gaan.
Ik voelde me koud en warm worden. Wist niet wat ik moest zeggen, wat redelijk uniek is want meestal weet ik het wel. Het lamgeslagen gevoel leverde alleen wat "tja" en "ja" op. Ik wilde niet aan de gevolgen denken maar dat gebeurde wel.
Mijn kinderwens wordt voorlopig niet vervuld, ik zal opnieuw op zoek moeten naar een donor, ik weet nu zeker dat ik in 2009 niet zwanger wordt, ik moet mijn beeld van mijn kindje en een bepaald type biologische vader bijstellen. Bah, ik wil dit niet. Ik heb juist voor hem gekozen omdat we zo klikte. We dachten op dezelfde manier over het leven, over het donorschap, het ouderschap en hoe we willen dat mensen met elkaar omgaan. Juist daarom wilde ik hem als donor!
Na 50 min was gezegd wat er gezegd moest worden. Ik wist in iedergeval niet meer wat ik moest zeggen.
De tranen stroomde over mijn wangen toen ik vriendin M belde. Gisteren zagen we de toekomst nog helemaal voor ons. Nu is alles anders.