Vol hoop of toch hoopvol

Hoopvol stap ik het wc-hokje uit. Normaal gesproken zou ik nu wat bloed gaan verliezen. Echt blij word ik niet van deze hoop. Het is hoop tegen beter weten in. Eigenlijk dus gewoon geen hoop. Maar goed, het voelde toch als hoop.
Hoopvol ga ik dus in mijn stoel zitten om verder van het concert te genieten.
Ik denk na over de berichten die ik de laatste dagen heb gehoord.
"Joh, door zo vroeg te testen weet je nog niets"
"Ik kon pas een paar dagen na de dag dat ik eigenlijk zou gaan menstrueren positief testen."
"Wacht gewoon die paar dagen af. Voor hetzelfde geld ben je zwanger."
Ze klonken als muziek in mijn oren en terwijl ik het dus zelf eigenlijk al wist hoe het zat kreeg ik toch hoop.
Hoopvol luister ik het concert uit. Ik wring me door de mensen een weg naar de wc’s. Weer niets te zien. De hoop wakkert aan. Ik word er zelfs blij van. Ik neem vrolijk afscheid van mijn mede-concertgangers en rij naar huis.
Hoopvol kleed ik me uit en ga nog een laatste keer naar de wc. De hoop verdwijnt. Ik zie een ieniemienie beetje bloed. Ik veeg af, sta op en spoel mijn opgebouwde hoop door de wc. Terug naar de realiteit, terug naar geen hoop. Terug naar dat wat ik eigenlijk al wist.