Het moment der momenten

Het is voorbij en ik vond er niks aan! Wat een kliederboel zeg.

Hij kwam binnen, totaal ontspannen. Ik ook, want hij kwam een uur eerder dan gepland. Had net de afwas in de kast staan en gezorgd voor een goede "werkkamer". Het zweet stond bijna op mijn hoofd maar er lagen keurig 2 handdoeken, een washandje en natuurlijk het potje op hem te wachten.
Mijn slaapkamer was omgebouwd tot een warm nestje. Handoekje erbij, spuitjes, dvd van Friends start klaar en mijn telefoons standby.

Hij deed zijn ding en ik keek tv. Dat deel ging me goed af! Ik kan me zelfs nog herinneren wat ik gezien heb. Ghost wishperer! Melinda wil haar huisgenoot-die-eigenlijk-ook-haar-overleden-man-is vertellen dat zij geesten kan zien. Hij is sceptisch over paranormale dingen, zij ziet een nieuwe geest, hij blijft zich sceptisch uiten en zij houdt haar mond. Kijk voor de foto’s van de afleveringen hier.
Maar goed, hij deed zijn ding en ik keek tv.

Nadat hij de deur uit was, ben ik naar boven gegaan. Ik vond op mijn (en ondertussen ook zijn) werkkamer het potje in een handdoek gedraaid. Een groot potje en een beetje inhoud. Niet dat ik wist wat ik moest verwachten maar de verhoudingen waren een beetje zoek.
"Ach, het gaat om de kwaliteit en niet om de kwantiteit, Femke" hoor ik mijn vader bijna zeggen.
Dat heb ik weer….. nader ik het moment der momenten en dan komt mijn vader zich er ook nog eens mee bemoeien! Ik loop snel naar mijn slaapkamer.

Als ik comfortabel lig, wat toch er lastig is als je uit een potje iets met een spuitje wilt halen, begint het echte werk. Mijn aandeel om een kindje te krijgen! Mijn inzet!
Ik spuit het spuitje leeg, krachtig zoals ik op internet heb gelezen. Meteen voel ik langs het spuitje iets naar buiten glijden.
"Ow nee, dit doe ik niet goed" en vlug zuig ik met het spuitje weer wat op. Ik breng het opnieuw in en voel weer van alles lopen en onderneem nog een poging om te redden wat er te redden valt. Ondertussen probeer ik ook vanaf bed de dvd-speler aan de praat te krijgen. Ik zie nu alleen maar de Simpsons op Comedy Chanel. En die haat ik. Ik druk op een knopje en hou in mijn andere hand een spuitje vast. Na 3 drukjes geef ik het op en probeer Bart te negeren.
Dan eerst maar verder met insemineren. Ik zuig nog een restje uit het potje en breng dat in.
Het is ondertussen 1 grote klieder boel en ik voel me vooral erg vies. Maar opstaan om me te wassen kan niet. Ik moet zeker 10 tot 15 min met mijn benen omhoog liggen. Ik hou ze in de lucht en druk nog een keer op play. Beeld!

Na 2 minuten ratelende gedachtens en bewegende beelden, voel ik voorzichtig of alles weg is. Niet dus, mijn handen plakken nu ook als de ziekte. Net als de rest daaronder.
Ik hoor Chandler bezorgd aan Ross vragen of Charlie wel een meisje is. WHO CARES! Ik lig godverzetend plakkend op een bed te wachten totdat ik met goed fatsoen naar de badkamer kan om me te gaan wassen. Al doet de hele wereld het opeens met een man! Wat zal mij dat schelen! Ik voel me vies, ruik alleen maar zijn "zelf-gemaakte-product" en lig met mijn benen in de lucht!
Klaar ben ik ermee!

Ik was me schoon, ruim de handdoeken op, spoel de spuiten en het potje om en baal. Is dit nou HET grote moment dat ik op een fijne manier thuis een kindje maak? Is dit nou HET waarop ik terug kan kijken met een vertederend gevoel dat ik "wist" dat het gelukt was? Is dit nou HET moment waarop ik ontspannen en gelukkig voor de perfecte match zorg?
Nou nee, dit was het moment waarop ik me vies voelde en me gelukkig mocht prijzen dat er 1 zaadje de eindfinish heeft gehaald!