dinsdag 29 december 2009

Waterlanders


De tranen zitten hoog. Ik huil als er op tv iemand alleen is of als ik een lief kerstkaartje ontvang.
Mijn ogen worden glazig als ik een vriendin knuffel, een kadootje krijg of als iemand iets liefs zegt. Ik kan je zeggen dat dit zo rond de kerst veel voorkomende handelingen zijn.
Ik voel mijn tranen omhoog schieten als ik denk aan mijn bamreis tot nu toe. Ze stromen over mijn wangen als ik kijk naar de nabije toekomst.

Ik sta stil, nou ja, ik ga eigenlijk steeds een beetje verder achteruit. Geen donor is geen pogingen, is geen zwangerschap. Afhakende donoren is een grotere afstand tussen mijn wens en het heden.
De tranen vallen op mijn toetsenbord. 2009 was een jaar van handelen. Ik heb mijn geluk in eigen handen genomen. 2010 moeten mijn handelingen toch iets op gaan leveren. Over een jaar moet ik toch een kindje in mijn armen kunnen houden.
Mijn handen schuiven in elkaar en ik duim. Duim dat al mijn wensen op heel korte termijn uit mogen komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten