Geen nieuws

Aangeslagen lopen Merel en ik naar buiten en gaan in mijn auto zitten. Ik kijk haar aan en begin te huilen. Merel volgt en slaat haar armen om mee heen. Het is niet dat ik slecht nieuws heb gekregen maar ik heb ook geen goed nieuws gekregen. Ik heb eigenlijk geen nieuws gekregen.

De dokter heeft mijn baarmoeder snel gevonden, ook het vruchtzakje is te zien en het dooierzakje. Ze zien er allebei mooi uit. Maar naar wat heen en weer geschuif kan hij geen foetus vinden.
Ik kom overeind en gooi mijn benen uit de beugels. "Wat betekend dit?" vraag ik. "Kleed je eerst maar weer aan en dan leg ik het uit."

Als ik tegenover hem zit verteld hij dat hij geen foetus zag maar dat dit niet betekend dat het niet goed zit. Mijn baarmoeder ligt hoog en de foetus is nog klein, pas 8 mm. Het kan goed zijn dat de stralen van het echo apparaat niet in staat waren om de foetus zichtbaar te maken omdat hij te ver weg was. Er is geen reden voor zorgen. De vruchtzak en de dooierzak zagen er prima uit. Dat duidt op een gezonde zwangerschap. Maar omdat de dokter de foetus niet kon zien kan hij daar geen uitsluitsel over geven.
Aan de andere kant kan hij dus ook niet zeggen dat het niet goed zit. Daar zijn ook geen redenen voor te noemen.

Merel en ik stellen veel vragen en de dokter geeft aan dat ik zwanger ben, geen twijfel mogelijk. Een bloedtest zal dat bevestigen maar kan niet duidelijk maken of er een gezond kindje zit. Tijd zal dat uiteindelijk uitwijzen en ik zal dus een week geduld moeten hebben. Dit komt vaker voor bij een zwangerschap van 7 weken en 2 dagen.
De weinige zwangerschapsklachten zeggen niks over een goede of een foute zwangerschap. Er zijn veel vrouwen zonder klachten.
En hij zou eerlijk zeggen als er een grote kans op een miskraam zou zijn maar die is er niet. Ik moet geduld hebben en positief blijven.

We rijden naar een cafe en drinken een kop thee. We huilen samen nog wat, lachen, praten, balen en Merel blijft benadrukken dat ik hoop moet houden en positief moet zijn.
Ik ben blij dat ze volgende week weer met me gaat voor echo 2. En ik stel voor dat dit een goede wordt en dat ik dan met een foto en een blij gevoel de kliniek uitloop.
Maar eerst mijn gedachtes en angsten onder controle krijgen. Ik moet de positief knop nog even extra goed indrukken zodat ik deze week zonder al teveel stress ga overleven.

Rustig ademen

Al 36 uur geen roze meer te zien op mijn wc papiertje. Goed nieuws dus. Ik zit steeds minder als een soort debiel op mijn papiertje te staren en durf weer redelijk ontspannen het toilet op te zoeken. Ik denk dat het leed echt geleden is.... gelukkig!

Als geruststelling en troost er gisterenavond toch nog maar een testje er tegenaan gegooid. Pas nummer 7 ;-) Valt mee toch?
Hij was hartstikke positief. Het zwangerschapsstreepje was er eerder en werd feller dan het controlestreepje. Ik mag niet klagen. Dit is toch wel een fijn bewijs dat alles nog goed gaat in mijn buik.

Nog 2 nachtjes slapen en dan eindelijk de echo die me 100% gerust moet gaan stellen. Ik kijk er naar uit maar stiekem... heel stiekem vind ik het ook erg spannend.

Rustiger ademen

Ik durf weer langzaam rustig adem te halen. Het lijkt erop dat het bloeden is gestopt.Tot gisterenavond had ik een soort roze en soms oranje waas op mijn wc papiertje. Het werd steeds minder en vanmorgen zag ik niks. Oef... gelukkig! Ik ga iets meer ontspannen naar de wc.
Ik stem er zelf voor dat ik vanaf nu een ontspannen zwangerschap ga beleven. Stress is niet goed voor de baby... dus lijf zorg je ervoor dat ik die niet meer hoef te hebben?

Op naar de echo volgende week!

Dit meen je niet?

Stress alom.... bloedverlies lijkt mij geen goed teken!

Nerveus veeg ik verder af en zie papiertje 2 ook rood kleuren en papiertje 3 en papiertje 4. "Dit kan niet waar zijn" denk ik bij mezelf "Ik heb geen menstruatie-achtige klachten. Dit wil ik niet!"
Gestresst loop ik naar beneden en bel de kliniek. "Het is vervelend maar u kunt alleen maar afwachten." probeert de assistente me gerust te stellen. "Het hoeft niks te betekenen. Neem contact op als het erger wordt."

Daarna zit zo ongeveer ieder half uur op de wc om te checken hoe het er voor staat. Soms zie ik geen bloed, soms een klein beetje. Het wordt wel steeds minder maar stoppen doe het niet.
Vanochtend leek het over te zijn maar net toch een vaag licht roze streepje op mijn papiertje.
Mijn lijf geeft niet aan dat ik ongesteld ga worden. Ik voel me niet anders dan gisterenochtend. Maar toch is het afwachten en wat is dat stressvol zeg!

Iets teruggeven

"Dan is aanbellen het handigste en als u er niet bent dan kan hij aan de achterkant van het huis de kratten ophalen" zegt de kordate mevrouw van Moeders voor Moeders.
Ze vult nog wat dingetjes op haar formulier in, schudt me de hand en vertrekt.

Tijdens de vele iui's en de pogingen tijdens mijn icsi traject heb ik heel wat keren Pregnyl in mijn buik gespoten. Niet het meeste fijne prikje maar effectief is het wel. Door mijn geprik heb ik de voorraad aardig doen slinken. Dus het minste wat ik kan doen is zo lang mogelijk mijn urine inleveren om de voorraad een heel klein beetje richting een acceptabel peil terug te brengen.
Tot eind april gaat mijn urine naar Moeders voor Moeders en als dank je wel kreeg ik naast een cadeau weer een positieve zwangerschapstest in handen. Daar zou ik het bijna alleen al voor doen! ;-)

Anders dan verwacht

Ik had verwacht dat ik ruim voor de menstruatiedag aan iedere vezel van mijn lijf zou merken dat ik zwanger zou zijn. Dat het kindje en ik samen een geheimpje hadden en we in onze knuistjes lachte omdat iedereen nog in spanning zat maar wij het allang zouden weten.
Ik zou contact met het kindje hebben en we zouden op een niveau, die alleen voor hem en mij te merken was, met elkaar communiceren. Ik zou zijn aanwezigheid overal in en om me heen voelen. En hij zou laten merken dat hij bij me wilde zijn.

Wat anders is de realiteit!

Toen ik mijn eerste positieve zwangerschapstest zag viel mijn mond open. "Ik voel niks dus ik kan niet zwanger zijn" De tweede test haalde dat ongeloof niet weg en de derde ook niet.
Ik had geen contact met mijn kindje voordat ik de eerste zwangerschapstest deed en dat heb ik nu nog steeds niet. Alsof zijn zieltje nog niet is ingedaald en ik nu vooral een warm nestje ben waar het kleine wormpje groter in kan groeien.
Ik praat tegen hem en hou rekening met hem maar contact hebben we niet.

Het is zo gek om te weten dat er in mijn lijf van alles gebeurd en dat daarin ergens een klein wezentje heel hard zijn best doet om een mensje te worden. Het is vreemd dat ik daar geen invloed op uit kan oefenen en dat ik er gevoelsmatig geen onderdeel van uit maak.
Natuurlijk is het mijn lijf waarin dit gebeurd maar ik voel, merk en ervaar er bijna niks van.

Dus test 5 moest gisteren me weer even terug naar de realiteit halen. Ergens was ik toch wel nerveus of het 2e streepje wel echt zou komen. Die twijfel was in 10 seconde weg. Hij stond er en kleurde net zo snel en fel op als het controlestreepje. Een glimlach trok over mijn gezicht. "Femke, geloof het nu maar. Je bent zwanger en je lijf werkt hard om jouw meest kostbare bezit uit te laten groeien tot een klein kindje"

Wie weet komt het contact later in de zwangerschap en voel ik dat we op onze eigen manier met elkaar communiceren. Voor nu moet ik er op vetrouwen dat hij er is en hij net zo graag bij mij wilt zijn als ik wil dat hij de komende 8 maanden in mijn buik uitgroeit tot een blakende gezonde baby.

Nog eentje dan

Ik kon het niet laten en heb toch nog maar een test gedaan!

2-3 weken na de bevruchting
5 weken zwanger

Geruststelling

We zijn weer 2 dagen verder en het aantal zwangerschapstesten staat nog op 3. Ik heb mezelf beheerst, beste lezers! Het kost wat moeite maar ik hou zo wel wat euro's in mijn zak. ;-)
Ondertussen heb ik nog een paar mensen meer het bijzondere nieuws verteld. Ik weet dat het vroeg is maar mijn nabije kring is op de hoogte van mijn cyclus en als ik geen bier drink op een feestje is 1 en 1 2. Dus om gekke toestanden op feestjes te voorkomen of op andere onhandige plekken heb ik mijn nabije kring toch maar ingelicht.

Ik ben nog kwaaltjes vrij en dat maakt me stiekem erg onzeker. Niet dat ik startende-menstruatie-klachten heb maar het gevoel dat er een klein mensje in mijn buik aan het groeien is, is er nog niet. Het voelt dan ook onwerkelijk. Gedurende de dag komen er wel steeds vaker momenten dat ik hard op moet lachen en tegen mezelf zeg dat ik zwanger ben. Binnendeurs natuurlijk, wil niet dat de buurt gaat denken dat ze met een loenatik te maken hebben. Of de AH een bordje ophangt met "verboden voor Femke".

klik op de kaart
om hem te lezen

Vriendin K nodigde me vandaag voor de thee uit. Ze wilde me even live knuffelen. Daar zeg ik geen nee tegen. We kletsen en drinken onze mok thee. Ze leeft mee en helpt me om mijn onzekerheid los te laten. "Luister naar je hart en laat de verhalen op internet voor wat ze zijn."

Als K naar de wc gaat pak ik haar pakje engelenkaarten. Ze heeft ze op de salontafel liggen en je kan er 1 pakken terwijl je aan een thema denkt. De kaart helpt je dan richting te geven. Misschien wat zweverig maar leuk om te doen. Ik kan me dus niet beheersen en pak er 1 terwijl ik aan zwanger zijn en moeder worden denk.
De kaart die ik pak is ontzettend treffend.
Ik lees dat ik me geen zorgen hoef te maken, de situatie is perfect onder controle en dat ik alleen maar liefdevol aan de situatie hoef te denken. Zij hebben alles onder controle. Ik laat de kaart aan K zien en die kijkt me lachend aan. "Maak er een foto van, dan kan je jezelf geruststellen als het nodig is"

Ik denk dat ik die geruststelling nog regelmatig moet krijgen maar voor vandaag voelt het goed.
Ik ben namelijk zwanger. Er groeit een klein wezentje in me dat mij straks moeder zal maken. Joehoe, life is beautiful!

Ja... je ziet het goed!

"14 dagen na mijn eisprong zou theoretisch gezien een positieve test moeten kunnen opleveren" bedacht ik me toen ik zondag wakker werd. Ik sprong uit bed en deed de test... negatief.....
Echt teleurgesteld was ik niet. Ik had het al verwacht. Ik voel niks anders dan normaal en de bekende zwangerschapskwaaltjes waren nergens in mijn lijf te voelen.


Ik licht vriendinnen in en vertel dat ik verwacht dat ik maandag ongesteld ga worden.
"Zo gezegd, zo gedaan." dacht ik. Not... op maandag kon ik geen enkel spoortje bloed vinden en ook mijn echte menstruatie krampen bleven uit. "Dan wordt het vast dinsdag" was mijn theorie. Maar ook die ochtend kon ik niks ontdekken en besloot om de kliniek te bellen. Zij wisten vast wanneer ik zou mogen testen wat in zou houden dat ik ook wist wanneer mijn menstruatie echt zou beginnen. Toch? Ergens kriebelde er namelijk toch iets dat ik nog nooit meer dan 14 dagen na mijn eisprong niet ongesteld word. Zelfs niet toen ik hormonen gebruikte.
Het antwoord was 16 dagen na dag 0. In normale mensentaal is dat 16 dagen na je eisprong. Ik rekende even door en bedacht dat dit donderdag zou zijn. Gerustgesteld hing ik op. Ik was met alles te vroeg, zowel het testen als mijn menstruatie.

's avonds in bed schrijf ik een berichtje over de info die ik vanuit de kliniek heb gekregen. Bij het typen van 'dag 16 na mijn eisprong' vallen mijn vingers stil. "Dat is vandaag!"
Ik typ mijn berichtje af en schrijf dat ik vandaag niet ga testen maar donderdag. Heb me daar toch op ingesteld. Ik sluit mijn pc af en ga slapen.

Onder het douchen overdenk ik 's morgens nog eens mijn gedachtes rondom het testen. "Ik wil niet testen omdat ik bang ben voor een negatieve test. Maar als hij vandaag negatief is, dan is hij dat morgen ook. Wie hou ik nu eigenlijk voor de gek?"
Ik droog me af, rijd naar mijn werk en om 17.00u besluit ik om toch maar een test bij het Kruidvat te kopen. Eigenlijk beslis ik op dat moment ook dat ik thuis meteen ga testen. Ik ren dus naar boven en plas in mijn groene plasbeker van de Ikea. Zuig mijn urine op, laat 4 druppels in de test vallen en leg de test op de wasmachine. Ik rommel wat in de badkamer en na een halve minuut kijk ik op de test. "Vast veelste vroeg om iets te zien" bedenk ik me maar hoe mis kan ik het hebben? Ik zie een licht 2e streepje. "Wat?? Dat kan niet? Echt? Ben ik zwanger?" Ik staar naar de test en zie het streepje feller worden. "Ik ben zwanger!"

Uren daarna was het nog niet doorgedrongen en als ik eerlijk ben nu ook nog niet. Ik heb 's avonds nog een test gedaan en net weer 1.... moet mezelf overtuigen dat het echt is. ;-)
Ik hoop hier al zo lang op en nu ik een positieve test heb, uhm, 3 positieve testen, weet ik niet wat ik moet doen. Ik had ergens niet meer verwacht dat mij dit zou overkomen. Het kwartje moet echt nog vallen en de gevolgen van deze geweldige wenteling moeten weer terug in mijn gedachtes komen maar wat ben ik blij! Dit is echt fantastisch!