Einde van de start

Het bloedverlies wordt niet minder maar juist meer. Tijd om de artsen opnieuw raad te plegen. Het ziekenhuis waar de curettage heeft plaats gevonden heeft geen verklaring.
De kliniek die de terugplaatsing gedaan heeft ook niet. Het is vreemd, raar en ongewoon.
"Bij weinig bloedverlies is er een kans dat de cryo's hebben kunnen innestelen. Bij veel bloed verlies en bij stolsels dan is het helaas een verloren poging." verteld de assistente na overleg met de gynaecoloog.

Tja... aangezien dit dag 3 met bloed is, ik mijn inlegkruisjes voor maandverbandjes heb ingeruild en zelfs de tampons opgeduikeld heb, kan ik niet anders dan de conclusie trekken dat deze poging geen zwangerschap op zal leveren. K** K** en nog eens K**.

Mijn onbegrip is groot. Snap niet waarom dit mij overkomt en waarom mijn lijf zo absurt doet. Ik vraag me soms af wat voor een schuld ik aan het inlossen ben. Tegenslag... na tegenslag komt op mijn pad. En de positieve dingen worden daardoor meteen in de kiem gesmoort. Oneerlijk vind ik het en mijn wens om moeder te worden gaat daardoor soms wankelen. Is dit een signaal van hierboven dat ik er niet aan moet beginnen?

Tot de testdatum ga ik toch maar rekening houden met wat ik doe, eet en drink. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik het proces negatief beinvloed heb. Ik wil het idee hebben dat ik gedaan heb wat ik kon doen ook al is hij bij de start al geëindigd.