Aha... deze had ik nog niet gehad! Van 6 follikels naar 1 grote, 1 middel grote en 1 kleine. Links zat helemaal niks meer. Waar die gebleven zijn is de dokter en mij niet duidelijk. "Sorry, dit gaat geen punctie opleveren. We plannen een escape iui in." is zijn oordeel. Hoe pijnlijk het ook is, ik snap zijn advies maar wat ben ik boos.... en verdrietig... en dan weer boos... teleurgesteld... verdrietig.... en lam geslagen. What the hell doet mijn lichaam! Hij doet in ieder geval niet wat hij zou moeten doen, verdikkeme.
Een escape iui voelt als een schrale troost en als een nutteloze handeling. Hem niet doen voelt nog slechter dus hij staat voor woensdag gepland.
Mocht ik inderdaad gelijk hebben dan zal ik in juni een maand over moeten slaan ivm de vakantie van Hem. Die valt nog steeds rond een eventuele punctie. Al denk ik dat het niet verkeerd is om een maandje over te slaan. De dokter kon zich daar ook wel in vinden.
Maar wat is het stom en zuur dat ik weer een maand moet wachten. Eind juni word ik 38 jaar en dat is redelijk cruciaal zeggen de heren doktoren. Met een beetje pech word ik niet eens moeder op mijn 38e. Ik ben nu al een oude moeder maar moeder op mijn 39e worden is toch wel heel cru. Vooral als ik bedenk dat ik op mijn 35e mijn eerste ZI poging gedaan heb. Bijna 3 jaar later en ik ben niks opgeschoten.
Vanavond eet ik het hele pak mini-magnums leeg en negeer ik telefoontjes. Even niks en niemand. Even gewoon sjagerijning op de bank zitten en ongezonde dingen naar binnen werken.
Ach meisje wat vind ik het rot voor je. Snap je frustratie, boosheid en verdriet. Weet eigenlijk ook even niets meer om te zeggen. Het is zo zwaar, zo oneerlijk en gewoon zo enorm stom.
BeantwoordenVerwijderenDenk aan je.
Zo heftig om het zwart op wit te zien staan: bijna 3 jaar later en niks opgeschoten. Pfff, dikke knuffel
BeantwoordenVerwijderenBah Femke wat een tegenvaller weer.... kan me je gevoel echt voorstellen meid. Tuurlijk geef je de moed niet op en zet je de schouders er weer onder maar je stelt jezelf je leven en moederschap op een bepaalde manier voor en nu moet je dat beeld telkens bijstellen en dat is NIET leuk!!
BeantwoordenVerwijderenMaar weet je... ooit komt het goed en heb jij een kleintje in je armen!! Blijf daarin geloven, al is dat g*dv*rd#mme niet makkelijk als je al zoveel tegenslagen hebt gehad. Kaarsje aansteken, zoveel mogelijk positiviteit verzamelen voor woensdag (wie weet... a miracle?) en zou anders juli dé maand zijn... Ik duim weer voor je... sterkte!!
Wat een ontzettende tegenvaller!!! Bah, wat enorm rot!! Kan me de pak mini-magnums goed voorstellen.... En van een verjaardag op komst EN een maand overslaan word je ook echt niet blij. Erg confronterend voor je. Voor je lichaam is het wrs wel even goed dat maandje..... Maar daar heb je nu even niks aan. Sterkte lieve Fem! Hopelijk binnenkort weer een potje kolonisten, met schuttingtaal ;-)
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel X
Hi Femke,
BeantwoordenVerwijderenWat een tegenslag. Heel veel sterkte.
Groetjes,
Bamphere
Dank je wel meiden, lief dat jullie zo meeleven!
BeantwoordenVerwijderen