Escape IUI 2

Al pratend tegen mijn buik rij ik naar de kliniek. Wie weet werkt het om mijn follikels goed toe te spreken en te zeggen dat ze de zaadjes met open armen moeten ontvangen. De zon schijnt, wat mijn humeur goed doet. Ik heb zin de IUI. Nou ja, niet in de handeling zelf maar het idee dat er toch iets gaat gebeuren voelt goed.
De IUI verloopt voorspoedig en een half uur later zit ik weer in de auto terug naar mijn werk.

Later deze middag breng ik een bezoek aan de acupunturistte. Zij wilde me zien zodat ze wat dingen aan kon prikken en naar boven te brengen. Het is me nog steeds niet duidelijk wat ze precies bedoeld. Maar hè, wat maakt het uit! Zij is de deskundige en zal wel weten waarom het belangrijk is. Het zal wel iets mijn milt te maken hebben. Die doet blijkbaar niet optimaal zijn werk.
Ik mag gewoon lekker een half uur lekker wegdutten en dromen. De naalden ontwijkend leg ik mijn handen op mijn buik en spreek nu ook de zaadjes toe. Ze moeten weten dat de eitjes met smart op hun liggen te wachten.

Vanaf nu ligt het lot in de handen van de natuur. Ik ga het loslaten en proberen om rust, regelmaat en reinheid in mijn leven te houden. Ik ga mijn best doen om me af te schermen voor de drukte en stress op mijn werk. Ik ga genieten van het lekkere weer en het lange weekeind.  Zo hoop ik dat ik de natuur een handje kan helpen om misschien toch mijn o zo groot verlangen uit te laten komen.