Het lekkere weer en de leuke afspraken maakt dat ik me sinds de escape iui ontspannen voel. En dat voelt goed. Weinig stress, veel zon, gezellige mensen, lekkere hapjes en fijne gesprekken. Zo zou van mijn het altijd mogen zijn. Deze zen-modus is vast ook goed voor wat er in mijn buik gebeurd. Het heeft de tijd en de ruimte om zich bezig te houden met wat er moet gebeuren om een zwangerschap te creëren.
Daarom baal ik er nu stiekem al van dat het morgen voorbij is. Morgen breken de laatste weken van het schooljaar aan en die zijn altijd killing! Ik wil die stress niet, ik wil geen druk voelen, ik wil niet wakker worden en meteen denken aan alles van ik moet doen. Ik wil in de zen-modus blijven en genieten van wat ik kan en mag doen. Iemand tips?
maandag 28 mei 2012
woensdag 23 mei 2012
Escape IUI 2
Al pratend tegen mijn buik rij ik naar de kliniek. Wie weet werkt het om mijn follikels goed toe te spreken en te zeggen dat ze de zaadjes met open armen moeten ontvangen. De zon schijnt, wat mijn humeur goed doet. Ik heb zin de IUI. Nou ja, niet in de handeling zelf maar het idee dat er toch iets gaat gebeuren voelt goed.
De IUI verloopt voorspoedig en een half uur later zit ik weer in de auto terug naar mijn werk.
Later deze middag breng ik een bezoek aan de acupunturistte. Zij wilde me zien zodat ze wat dingen aan kon prikken en naar boven te brengen. Het is me nog steeds niet duidelijk wat ze precies bedoeld. Maar hè, wat maakt het uit! Zij is de deskundige en zal wel weten waarom het belangrijk is. Het zal wel iets mijn milt te maken hebben. Die doet blijkbaar niet optimaal zijn werk.
Ik mag gewoon lekker een half uur lekker wegdutten en dromen. De naalden ontwijkend leg ik mijn handen op mijn buik en spreek nu ook de zaadjes toe. Ze moeten weten dat de eitjes met smart op hun liggen te wachten.
Vanaf nu ligt het lot in de handen van de natuur. Ik ga het loslaten en proberen om rust, regelmaat en reinheid in mijn leven te houden. Ik ga mijn best doen om me af te schermen voor de drukte en stress op mijn werk. Ik ga genieten van het lekkere weer en het lange weekeind. Zo hoop ik dat ik de natuur een handje kan helpen om misschien toch mijn o zo groot verlangen uit te laten komen.
De IUI verloopt voorspoedig en een half uur later zit ik weer in de auto terug naar mijn werk.
Later deze middag breng ik een bezoek aan de acupunturistte. Zij wilde me zien zodat ze wat dingen aan kon prikken en naar boven te brengen. Het is me nog steeds niet duidelijk wat ze precies bedoeld. Maar hè, wat maakt het uit! Zij is de deskundige en zal wel weten waarom het belangrijk is. Het zal wel iets mijn milt te maken hebben. Die doet blijkbaar niet optimaal zijn werk.
Ik mag gewoon lekker een half uur lekker wegdutten en dromen. De naalden ontwijkend leg ik mijn handen op mijn buik en spreek nu ook de zaadjes toe. Ze moeten weten dat de eitjes met smart op hun liggen te wachten.
Vanaf nu ligt het lot in de handen van de natuur. Ik ga het loslaten en proberen om rust, regelmaat en reinheid in mijn leven te houden. Ik ga mijn best doen om me af te schermen voor de drukte en stress op mijn werk. Ik ga genieten van het lekkere weer en het lange weekeind. Zo hoop ik dat ik de natuur een handje kan helpen om misschien toch mijn o zo groot verlangen uit te laten komen.
maandag 21 mei 2012
En de plannen worden weer omgegooid
Aha... deze had ik nog niet gehad! Van 6 follikels naar 1 grote, 1 middel grote en 1 kleine. Links zat helemaal niks meer. Waar die gebleven zijn is de dokter en mij niet duidelijk. "Sorry, dit gaat geen punctie opleveren. We plannen een escape iui in." is zijn oordeel. Hoe pijnlijk het ook is, ik snap zijn advies maar wat ben ik boos.... en verdrietig... en dan weer boos... teleurgesteld... verdrietig.... en lam geslagen. What the hell doet mijn lichaam! Hij doet in ieder geval niet wat hij zou moeten doen, verdikkeme.
Een escape iui voelt als een schrale troost en als een nutteloze handeling. Hem niet doen voelt nog slechter dus hij staat voor woensdag gepland.
Mocht ik inderdaad gelijk hebben dan zal ik in juni een maand over moeten slaan ivm de vakantie van Hem. Die valt nog steeds rond een eventuele punctie. Al denk ik dat het niet verkeerd is om een maandje over te slaan. De dokter kon zich daar ook wel in vinden.
Maar wat is het stom en zuur dat ik weer een maand moet wachten. Eind juni word ik 38 jaar en dat is redelijk cruciaal zeggen de heren doktoren. Met een beetje pech word ik niet eens moeder op mijn 38e. Ik ben nu al een oude moeder maar moeder op mijn 39e worden is toch wel heel cru. Vooral als ik bedenk dat ik op mijn 35e mijn eerste ZI poging gedaan heb. Bijna 3 jaar later en ik ben niks opgeschoten.
Vanavond eet ik het hele pak mini-magnums leeg en negeer ik telefoontjes. Even niks en niemand. Even gewoon sjagerijning op de bank zitten en ongezonde dingen naar binnen werken.
Een escape iui voelt als een schrale troost en als een nutteloze handeling. Hem niet doen voelt nog slechter dus hij staat voor woensdag gepland.
Mocht ik inderdaad gelijk hebben dan zal ik in juni een maand over moeten slaan ivm de vakantie van Hem. Die valt nog steeds rond een eventuele punctie. Al denk ik dat het niet verkeerd is om een maandje over te slaan. De dokter kon zich daar ook wel in vinden.
Maar wat is het stom en zuur dat ik weer een maand moet wachten. Eind juni word ik 38 jaar en dat is redelijk cruciaal zeggen de heren doktoren. Met een beetje pech word ik niet eens moeder op mijn 38e. Ik ben nu al een oude moeder maar moeder op mijn 39e worden is toch wel heel cru. Vooral als ik bedenk dat ik op mijn 35e mijn eerste ZI poging gedaan heb. Bijna 3 jaar later en ik ben niks opgeschoten.
Vanavond eet ik het hele pak mini-magnums leeg en negeer ik telefoontjes. Even niks en niemand. Even gewoon sjagerijning op de bank zitten en ongezonde dingen naar binnen werken.
vrijdag 18 mei 2012
Doorspuiten
Bij de echo werd duidelijk dat mijn lijf nog steeds een beetje van slag was. Mijn baarmoederslijm was nog geen mooi dun lijntje, er zat een kleine cyste en er waren 6 follikels aan het groeien. "U kunt doorgaan met spuiten en we zien u volgende week terug" was de dokter zijn conclusie. Oef.... gelukkig, geen zaken die deze poging kunnen belemmeren.
Nu is het duimen dat er maandag flink wat meer follikels zijn. Bij iscipoging 1 zater er ongeveer 10 bij de eerste echo. Het zou zo mooi zijn als dit nu weer zou zijn. Maar ja... invloed er op uitoefenen kan ik niet. Ik geniet dus maar van het lange weekeind. Ontspan mezelf en zet braaf iedere dag twee naalden in mijn buik. Het is wederom wachten geblazen.
Nu is het duimen dat er maandag flink wat meer follikels zijn. Bij iscipoging 1 zater er ongeveer 10 bij de eerste echo. Het zou zo mooi zijn als dit nu weer zou zijn. Maar ja... invloed er op uitoefenen kan ik niet. Ik geniet dus maar van het lange weekeind. Ontspan mezelf en zet braaf iedere dag twee naalden in mijn buik. Het is wederom wachten geblazen.
zaterdag 12 mei 2012
vrijdag 11 mei 2012
Start isci poging 2
"Als uw menstruatie doorbreekt dan kunt u starten met de decapeptyl" legt de dokter uit. Hij neemt het medicatieschema kort door.
De verwachting is dat ik over een kleine twee weken zal gaan menstrueren aangezien het er op lijkt dat ik vorige week een menstruatie heb gehad. De arts kan geen verklaring geven waarom dat is gebeurd en ook de echo laat geen duidelijk beeld zien. "Een vrouwenlijf is soms niet te doorgronden" is zijn ervaring.
Ik loop dus met een tas vol medicatie de deur uit.
Tot mijn grote verbazing zag ik gisteren roze op mijn wcpapiertje. Verbaasd veeg met een schoon papiertje nog een keer en zie hetzelfde. "What the f***" denk ik. Het word gedurende de dag niet minder en vanmorgen was het zelfs veel. Ik voel wat krampen en ik kan alleen maar bedenken dat dit een menstruatie gaat worden. Op zich niet heel wonderbaarlijk als ik niet vorige week gevloeid had. Vandaag is het namelijk 15 dagen na de terugplaatsing. Mocht normaal gesproken de poging niet gelukt zijn dan is dit wel het moment dat mijn menstruatie zou starten.
Toch bel ik de kliniek voor overleg. "Moet ik dit zien als een menstruatie en starten met decapeptyl?" vraag ik de assistente. "Ik overleg met een arts en bel u terug."
Een half uur later zit ik bij de accupunturiste en vertel het verhaal. "Wat onduidelijk allemaal. Ik adviseer je om een maand rust te nemen en je lijf de kans te geven om volledig te herstellen na de miskraam." Ze prikt me op verschillende plekken om mijn baarmoeder schoon te maken en de boel opwaarts te brengen. Wat dat ook moge betekenen.
Terwijl ik op de tafel lig en naar chinese muziek luister denk ik over haar voorstel na. Hij klinkt namelijk wel logisch.
Nog voordat ik mijn schoenen weer aangetrokken heb belt de kliniek. "De arts ziet dit als een beginnende menstruatie en het vloeien van vorige week niet. U kunt vandaag starten met decapeptyl en maandag voor de echo komen." "Dank u wel, ik moet er nog even over nadenken. Misschien sla ik een maand over." "Prima, u moet vooral doen wat voor u goed voelt. Ik ben tot 17.30 uur te bereiken voor een echo-afspraak."
Op twitter leg ik mijn dilemma neer en de meeste dames adviseren me om een maand rust te nemen. Ook mijn vriendinnen geven dat advies en ik zelf weet ook dat dit verstandig is.
Ik schrijf een email naar P om mijn dilemma voor te leggen en om te controleren of hij niet net op vakantie is als we weer aan een punctie toe zijn. Dat zal over ongeveer 6 weken zijn.
Zijn reactie begint met dat hij achter welke keuze ik ook maak kan staan. Ik ben de persoon die vooral de lasten door moet maken. Hij schrijft ook dat hij over 6 weken op vakantie gaat!
Tja... en daarmee worden mijn plannen weer omgegooid. Ik had me er net bij neergelegd dat ik een maand rust zou nemen. Maar als ik daardoor nog een maand moet overslaan omdat P niet kan doneren als de punctie is dan voelt dat meteen niet goed meer. Dan zouden we pas in juli weer een punctie hebben en met alle vakantieplannen in het vooruitzicht zou het zo maar kunnen zijn dat die dan ook niet door kan gaan.
Dus de spuit met decapeptyl ligt nu naast me op te warmen. De keus is gemaakt.
Over een kwatiertje gaat iscipoging 2 officieel van start! Op naar veel en mooie folikkels.
De verwachting is dat ik over een kleine twee weken zal gaan menstrueren aangezien het er op lijkt dat ik vorige week een menstruatie heb gehad. De arts kan geen verklaring geven waarom dat is gebeurd en ook de echo laat geen duidelijk beeld zien. "Een vrouwenlijf is soms niet te doorgronden" is zijn ervaring.
Ik loop dus met een tas vol medicatie de deur uit.
Tot mijn grote verbazing zag ik gisteren roze op mijn wcpapiertje. Verbaasd veeg met een schoon papiertje nog een keer en zie hetzelfde. "What the f***" denk ik. Het word gedurende de dag niet minder en vanmorgen was het zelfs veel. Ik voel wat krampen en ik kan alleen maar bedenken dat dit een menstruatie gaat worden. Op zich niet heel wonderbaarlijk als ik niet vorige week gevloeid had. Vandaag is het namelijk 15 dagen na de terugplaatsing. Mocht normaal gesproken de poging niet gelukt zijn dan is dit wel het moment dat mijn menstruatie zou starten.
Toch bel ik de kliniek voor overleg. "Moet ik dit zien als een menstruatie en starten met decapeptyl?" vraag ik de assistente. "Ik overleg met een arts en bel u terug."
Een half uur later zit ik bij de accupunturiste en vertel het verhaal. "Wat onduidelijk allemaal. Ik adviseer je om een maand rust te nemen en je lijf de kans te geven om volledig te herstellen na de miskraam." Ze prikt me op verschillende plekken om mijn baarmoeder schoon te maken en de boel opwaarts te brengen. Wat dat ook moge betekenen.
Terwijl ik op de tafel lig en naar chinese muziek luister denk ik over haar voorstel na. Hij klinkt namelijk wel logisch.
Nog voordat ik mijn schoenen weer aangetrokken heb belt de kliniek. "De arts ziet dit als een beginnende menstruatie en het vloeien van vorige week niet. U kunt vandaag starten met decapeptyl en maandag voor de echo komen." "Dank u wel, ik moet er nog even over nadenken. Misschien sla ik een maand over." "Prima, u moet vooral doen wat voor u goed voelt. Ik ben tot 17.30 uur te bereiken voor een echo-afspraak."
Op twitter leg ik mijn dilemma neer en de meeste dames adviseren me om een maand rust te nemen. Ook mijn vriendinnen geven dat advies en ik zelf weet ook dat dit verstandig is.
Ik schrijf een email naar P om mijn dilemma voor te leggen en om te controleren of hij niet net op vakantie is als we weer aan een punctie toe zijn. Dat zal over ongeveer 6 weken zijn.
Zijn reactie begint met dat hij achter welke keuze ik ook maak kan staan. Ik ben de persoon die vooral de lasten door moet maken. Hij schrijft ook dat hij over 6 weken op vakantie gaat!
Tja... en daarmee worden mijn plannen weer omgegooid. Ik had me er net bij neergelegd dat ik een maand rust zou nemen. Maar als ik daardoor nog een maand moet overslaan omdat P niet kan doneren als de punctie is dan voelt dat meteen niet goed meer. Dan zouden we pas in juli weer een punctie hebben en met alle vakantieplannen in het vooruitzicht zou het zo maar kunnen zijn dat die dan ook niet door kan gaan.
Dus de spuit met decapeptyl ligt nu naast me op te warmen. De keus is gemaakt.
Over een kwatiertje gaat iscipoging 2 officieel van start! Op naar veel en mooie folikkels.
zaterdag 5 mei 2012
Gestopt
Na 5 dagen was het bloeden eindelijk gestopt. Ik kan me daardoor iets minder focussen op deze poging. Niet dat het echt uit mijn gedachten is maar het geeft een beetje rust dat ik niet bij ieder wc-bezoek stress ervaar.
Het is nu wachten op de afspraak met de gynaecoloog komende week. Die heb ik gemaakt om alvast afspraken te maken voor de volgende icsi poging. Ik zal weer een punctie moeten ondergaan omdat mijn cryo's uit de vriezer op zijn.
Ik hoop dat hij mij ook wat meer duidelijkheid kan geven over mijn zeer vroege menstruatie.Al ben ik bang dat hij er ook geen verklaring voor heeft.
Het voelt alsof ik in 8 dagen tijd een volledige cyclus doorlopen heb. Op zaterdag had ik de laatste dag van mijn menstruatie. Op dinsdag was mijn follikel zo groot dat er een eisprong aankwam. Op vrijdag was de terugplaatsing van 2 cryo's en op zondag ging ik vloeien. Het blijft raar en vooral heel stom.
Maar ik vind het vooral zonde van 2 prachtige cryootjes die ik kwijt ben geraakt voor dat ze goed en wel de kans hadden om in te nestelen.
Het is nu wachten op de afspraak met de gynaecoloog komende week. Die heb ik gemaakt om alvast afspraken te maken voor de volgende icsi poging. Ik zal weer een punctie moeten ondergaan omdat mijn cryo's uit de vriezer op zijn.
Ik hoop dat hij mij ook wat meer duidelijkheid kan geven over mijn zeer vroege menstruatie.Al ben ik bang dat hij er ook geen verklaring voor heeft.
Het voelt alsof ik in 8 dagen tijd een volledige cyclus doorlopen heb. Op zaterdag had ik de laatste dag van mijn menstruatie. Op dinsdag was mijn follikel zo groot dat er een eisprong aankwam. Op vrijdag was de terugplaatsing van 2 cryo's en op zondag ging ik vloeien. Het blijft raar en vooral heel stom.
Maar ik vind het vooral zonde van 2 prachtige cryootjes die ik kwijt ben geraakt voor dat ze goed en wel de kans hadden om in te nestelen.
dinsdag 1 mei 2012
Einde van de start
Het bloedverlies wordt niet minder maar juist meer. Tijd om de artsen opnieuw raad te plegen. Het ziekenhuis waar de curettage heeft plaats gevonden heeft geen verklaring.
De kliniek die de terugplaatsing gedaan heeft ook niet. Het is vreemd, raar en ongewoon.
"Bij weinig bloedverlies is er een kans dat de cryo's hebben kunnen innestelen. Bij veel bloed verlies en bij stolsels dan is het helaas een verloren poging." verteld de assistente na overleg met de gynaecoloog.
Tja... aangezien dit dag 3 met bloed is, ik mijn inlegkruisjes voor maandverbandjes heb ingeruild en zelfs de tampons opgeduikeld heb, kan ik niet anders dan de conclusie trekken dat deze poging geen zwangerschap op zal leveren. K** K** en nog eens K**.
Mijn onbegrip is groot. Snap niet waarom dit mij overkomt en waarom mijn lijf zo absurt doet. Ik vraag me soms af wat voor een schuld ik aan het inlossen ben. Tegenslag... na tegenslag komt op mijn pad. En de positieve dingen worden daardoor meteen in de kiem gesmoort. Oneerlijk vind ik het en mijn wens om moeder te worden gaat daardoor soms wankelen. Is dit een signaal van hierboven dat ik er niet aan moet beginnen?
Tot de testdatum ga ik toch maar rekening houden met wat ik doe, eet en drink. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik het proces negatief beinvloed heb. Ik wil het idee hebben dat ik gedaan heb wat ik kon doen ook al is hij bij de start al geëindigd.
De kliniek die de terugplaatsing gedaan heeft ook niet. Het is vreemd, raar en ongewoon.
"Bij weinig bloedverlies is er een kans dat de cryo's hebben kunnen innestelen. Bij veel bloed verlies en bij stolsels dan is het helaas een verloren poging." verteld de assistente na overleg met de gynaecoloog.
Tja... aangezien dit dag 3 met bloed is, ik mijn inlegkruisjes voor maandverbandjes heb ingeruild en zelfs de tampons opgeduikeld heb, kan ik niet anders dan de conclusie trekken dat deze poging geen zwangerschap op zal leveren. K** K** en nog eens K**.
Mijn onbegrip is groot. Snap niet waarom dit mij overkomt en waarom mijn lijf zo absurt doet. Ik vraag me soms af wat voor een schuld ik aan het inlossen ben. Tegenslag... na tegenslag komt op mijn pad. En de positieve dingen worden daardoor meteen in de kiem gesmoort. Oneerlijk vind ik het en mijn wens om moeder te worden gaat daardoor soms wankelen. Is dit een signaal van hierboven dat ik er niet aan moet beginnen?
Tot de testdatum ga ik toch maar rekening houden met wat ik doe, eet en drink. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik het proces negatief beinvloed heb. Ik wil het idee hebben dat ik gedaan heb wat ik kon doen ook al is hij bij de start al geëindigd.
Abonneren op:
Posts (Atom)