Echt bijgelovig ben ik niet maar als iets me kan helpen dan wil ik er wel even over nadenken of het iets voor mij is.
Een paar jaar geleden heb ik gelezen over het Brabantse dorpje Molenschot en de kapel van heilige moeder Anna.
Heilige moeder Anna helpt mensen aan een partner en als klap op de vuurpijl zorgt zij voor zwangerschappen. Ze is patrones van de ongehuwde en of zwangere vrouw.
De weblog waar ik over Anna las was van bammer die midden in haar inseminatie zat. Ze was vlak na haar bezoek zwanger!
Dat klinkt hoopgevend!
Ik heb nog een week vakantie dus tijd om dingen te doen die ik anders niet doe. Ik stap in de auto richting Molenschot.
Het weer is lekker en ik luister naar het luisterboek van Claudia de Breij "Krijg nou tieten". Ze brengt me met haar zwangerschapsverhalen aan het lachen. De rit vliegt voorbij.
Er zitten een oudere meneer en mevrouw in de kapel als ik binnenloop. Ze zijn duidelijk aan te bidden.
Ik ga achterin het kapelletje op een bankje zitten en kijk rond. Er hangen schilderijen en ik zie een groot beeld van heilige moeder Anna met kaarsjes ervoor.
In stilte denk ik na over mijn kinderwens en of zij mij erbij kan helpen.
Het oudere echtpaar staat op, we groeten elkaar en zij lopen de deur uit. Ik blijf nog even zitten en geniet van de stilte.
Het is een klein kapelletje dus ik ben zo bij het beeld van moeder Anna. Ik koop 2 kaarsen. 1 voor mijn eigen wens om zwanger te worden en 1 voor vriendin M en vriendin K. Ik gun hen ook een zwangerschap en een gezond lief kindje.
Ik vraag om de hulp van moeder Anna en bedank haar.
Als ik me omdraai zie ik op een tafel een schift liggen. Ik blader het door. Mensen schrijven hun wens op, vrouwen die graag een partner willen, ouders die een partner voor hun kind wensen en vooral vrouwen die graag zwanger willen worden. Tussen de wensen staan dankbetuigingen voor de komst van een partner of het kindje waarbij moeder Anna hun heeft geholpen.
Het zijn kleine emotionele stukjes en ik kan het niet laten om mijn wens erbij te schrijven. Natuurlijk vraag ik ook voor zwangerschappen voor vriendin M en vriendin K.
Ik ga weer op het plekje achterin de kapel zitten. Kijk nog eens rond en leg mijn handen op mijn buik.
Wat zal de toekomst mij gaan brengen?
Ook vriendin M heeft de weg naar het bammen ingeslagen. Ze heeft ook al een donor gevonden maar stelt het insemineren nog even uit, praktisch gezien is dat handiger.
"Vindt jij Patrick een leuke jongensnaam?"vraagt vriendin M.
"Nee, gatsie, die naam ben ik teveel in mijn jeugdzorg-werkcarriere tegengekomen"
We zitten lui met de benen omhoog een boekje te lezen met het uitzicht op de Ourte.
"En Fleur voor een meisje?"
"Die is wel leuk maar ik zou er denk ik niet voor kiezen"
We hebben tijdens onze vakantie het veel gehad over de keuze die we gemaakt hebben. Ik zag overal "gelukkige" gezinnen lopen en vaders met kinderen aan de hand. Het werd me pijnlijk duidelijk dat mijn kindje dit niet vanzelfsprekend in zijn leven zou hebben. Wederom schoten er vragen door mijn hoofd, is dit wel wat ik voor een kindje wil? Wil IK dit wel? Wil ik het allemaal wel alleen gaan doen?
Vriendin M herkend het gevoel. Ook zij weet dat het alleenstaande moederschap niet iets is waar we van gedroomd hebben. Het is niet de keuze die we voor ogen hadden toen we samen studeerde en over de toekomst fantaseerde.
We spreken over waarom we toch willen gaan bammen. Het voelt een beetje als de beste keuze uit de slechte keuzes. Het is niet onze droom maar geen moeder worden is helemaal geen optie.
We spreken over ons kunnen en of we wel geschikte moeders zullen zijn om een kind in ons eentje op te voeden.
We spreken over onze donoren en dat we het kindje graag regelmatig contact met hem willen laten hebben.
We bespreken de twijfels maar ook de zekerheden die we hebben.
Op het laatste stukje snelweg richting huis, leg ik mijn hand op vriendin M’s been.
"Dank je wel voor de vakantie en de gesprekken. Ik weet zeker dat ik de juist weg ingeslagen heb."
"Vindt jij Patrick een leuke jongensnaam?"vraagt vriendin M.
"Nee, gatsie, die naam ben ik teveel in mijn jeugdzorg-werkcarriere tegengekomen"
We zitten lui met de benen omhoog een boekje te lezen met het uitzicht op de Ourte.
"En Fleur voor een meisje?"
"Die is wel leuk maar ik zou er denk ik niet voor kiezen"
Vriendin M herkend het gevoel. Ook zij weet dat het alleenstaande moederschap niet iets is waar we van gedroomd hebben. Het is niet de keuze die we voor ogen hadden toen we samen studeerde en over de toekomst fantaseerde.
We spreken over waarom we toch willen gaan bammen. Het voelt een beetje als de beste keuze uit de slechte keuzes. Het is niet onze droom maar geen moeder worden is helemaal geen optie.
We spreken over ons kunnen en of we wel geschikte moeders zullen zijn om een kind in ons eentje op te voeden.
We spreken over onze donoren en dat we het kindje graag regelmatig contact met hem willen laten hebben.
We bespreken de twijfels maar ook de zekerheden die we hebben.
Op het laatste stukje snelweg richting huis, leg ik mijn hand op vriendin M’s been.
"Dank je wel voor de vakantie en de gesprekken. Ik weet zeker dat ik de juist weg ingeslagen heb."