Ook vriendin M heeft de weg naar het bammen ingeslagen. Ze heeft ook al een donor gevonden maar stelt het insemineren nog even uit, praktisch gezien is dat handiger.
"Vindt jij Patrick een leuke jongensnaam?"vraagt vriendin M.
"Nee, gatsie, die naam ben ik teveel in mijn jeugdzorg-werkcarriere tegengekomen"
We zitten lui met de benen omhoog een boekje te lezen met het uitzicht op de Ourte.
"En Fleur voor een meisje?"
"Die is wel leuk maar ik zou er denk ik niet voor kiezen"
We hebben tijdens onze vakantie het veel gehad over de keuze die we gemaakt hebben. Ik zag overal "gelukkige" gezinnen lopen en vaders met kinderen aan de hand. Het werd me pijnlijk duidelijk dat mijn kindje dit niet vanzelfsprekend in zijn leven zou hebben. Wederom schoten er vragen door mijn hoofd, is dit wel wat ik voor een kindje wil? Wil IK dit wel? Wil ik het allemaal wel alleen gaan doen?
Vriendin M herkend het gevoel. Ook zij weet dat het alleenstaande moederschap niet iets is waar we van gedroomd hebben. Het is niet de keuze die we voor ogen hadden toen we samen studeerde en over de toekomst fantaseerde.
We spreken over waarom we toch willen gaan bammen. Het voelt een beetje als de beste keuze uit de slechte keuzes. Het is niet onze droom maar geen moeder worden is helemaal geen optie.
We spreken over ons kunnen en of we wel geschikte moeders zullen zijn om een kind in ons eentje op te voeden.
We spreken over onze donoren en dat we het kindje graag regelmatig contact met hem willen laten hebben.
We bespreken de twijfels maar ook de zekerheden die we hebben.
Op het laatste stukje snelweg richting huis, leg ik mijn hand op vriendin M’s been.
"Dank je wel voor de vakantie en de gesprekken. Ik weet zeker dat ik de juist weg ingeslagen heb."
"Vindt jij Patrick een leuke jongensnaam?"vraagt vriendin M.
"Nee, gatsie, die naam ben ik teveel in mijn jeugdzorg-werkcarriere tegengekomen"
We zitten lui met de benen omhoog een boekje te lezen met het uitzicht op de Ourte.
"En Fleur voor een meisje?"
"Die is wel leuk maar ik zou er denk ik niet voor kiezen"
Vriendin M herkend het gevoel. Ook zij weet dat het alleenstaande moederschap niet iets is waar we van gedroomd hebben. Het is niet de keuze die we voor ogen hadden toen we samen studeerde en over de toekomst fantaseerde.
We spreken over waarom we toch willen gaan bammen. Het voelt een beetje als de beste keuze uit de slechte keuzes. Het is niet onze droom maar geen moeder worden is helemaal geen optie.
We spreken over ons kunnen en of we wel geschikte moeders zullen zijn om een kind in ons eentje op te voeden.
We spreken over onze donoren en dat we het kindje graag regelmatig contact met hem willen laten hebben.
We bespreken de twijfels maar ook de zekerheden die we hebben.
Op het laatste stukje snelweg richting huis, leg ik mijn hand op vriendin M’s been.
"Dank je wel voor de vakantie en de gesprekken. Ik weet zeker dat ik de juist weg ingeslagen heb."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten