Ik laat los

"Loslaten is eenvoudig. Loslaten is leuk. Als ik iets loslaat dan komt er iets nieuws voor terug."
Als een soort mantra lees ik zinnen op die met loslaten en zwanger worden te maken hebben. Ze helpen me om vooruit te kijken en er in te geloven dat alles goed komt.
"Ik vetrouw erop dat de juiste dingen op het juiste moment gebeuren in mijn leven."
Het geeft me rust en ik voel me er goed bij. Ik zie wel hoe het verder gaat lopen in mijn leven.
Met deze instelling ben ik poging 4 met donor 3 ingegaan. Geen ovulatiettesten en met 1 ZI afspraak. Hij kon niet vaker en ik wilde niet dat ik ging stressen over het juiste moment. We zien wel waar het schip strandt. Ik ga rustiger de wachtweken in.

Mijn focus ligt op wat ik heb en op wat er gebeurd in mijn leven. Op de leuke dingen die ik in het dagelijks leven meemaak. Ik fantaseer niet over een toekomst als moeder. Ik ga niet bij kinderkleding afdeling kijken en me voorstellen dat ik hier ooit sta om iets te kopen voor mijn kind. Ik glimlach naar moeders met kinderen. Ik ben blij als iemand bevallen is. Ik probeer mijn open zenuw dicht te maken door in het hier en nu te staan. Te genieten van de dingen die ik doe en die soms veel makkelijker verlopen omdat ik geen kindje heb.

Voor nu voel ik me sterk. Voel ik me blij met wat ik heb. Kijk ik uit naar wat er allemaal nog gaat komen. Laat ik het idee los dat ik zo snel mogelijk een positieve zwangerschapstest in mijn handen wil houden. Voor nu voelt dat heel fijn.
Hoe dat over een tijdje voelt weet ik niet. Wie weet huil in mijn ogen uit mijn hoofd als ik ongesteld word. Raak ik geëmotioneerd als iemand verteld dat zij zwanger is. Voel ik afgunst als ik een gezinnetje samen gezellige dingen zie doen.
Maar dat is dan. Nu is nu. En nu voel ik me goed.

Loslaten

3 nachten en 3 dagen ben ik op de grens van Overijssel en Drenthe geweest. Een prachtige omgeving die door de herfstkleuren alleen maar mooier was.
De eigenaren van de B&B waren lief, warm, hartelijk en spiritueel. Ik voelde me ontzettend welkom.

Mijn doel was om even los van alles te komen en na te denken over waar ik op dit moment in mijn leven sta. De gesprekken met de eigenaar hielpen me daarbij. Al weken word ik op allerlei mogelijke manieren geconfronteerd met het thema "loslaten". En ook in deze gesprekken kwam dat meerdere keren terug. Het lijkt er dus op dat ik iets moet gaan loslaten.....

Ik weet dat ik die leuke man van een paar weken geleden nog steeds niet helemaal los heb gelaten. We zien elkaar niet meer maar hij is nog niet uit mijn hoofd. Die gedachten en gevoelens wil ik maar al te graag loslaten. Het blijven vasthouden aan iets wat niet kan of wat er niet is wil ik niet. Het is niet goed, het belemmerd me om stappen vooruit te zetten, om nieuwe dingen tegen te komen.
Als ik eerlijk ben dat speelt dat ook wel een beetje bij mijn wens om moeder te worden. Ik kan niet verder zo lang ik probeer zwanger te worden en vast blijf houden aan iets wat er (nog) niet is. Misschien is het goed om ook deze wens los te laten. Om me te richten op wat ik wel heb. Misschien komt er dan wel iets moois voor terug. Iets waar ik gelukkig van word en mijn leven meer zin geeft.
Het idee om deze wens los te laten vind ik eng. Het is iets wat ik zo graag wil en waar ik al zo lang mee bezig ben. Het zou een gat slaan in mijn leven. Al zegt dat misschien genoeg. Misschien is het dus beter om hem los te gaan laten. Mijn leven draait voor een deel om zwanger worden, om moeder worden en om een gezin te stichten. Het levert me tot nu toe vooral pijn en verdriet op. Emoties die ik graag wat minder vaak zou ervaren. Zou het dan zo zijn dat ik meer geluk ga voelen als ik dat gat ga laten ontstaan?

De 3 nachten en 3 dagen hebben naast hersenkrakende gedachten ook veel ontspanning gebracht. Momenten dat ik me verbonden voelde met de natuur, met de herfst en met mezelf. Ik heb genoten en ben echt bijgetankt. Met dat gevoel ben ik vanmiddag weer in de auto richting mijn eigen huis gestapt. Het thema loslaten heb ik ook meegenomen. Wat ik er uiteindelijk mee doe weet ik nog niet maar dat ik iets moet gaan loslaten is me wel duidelijk geworden. Wat zal me vast de komende tijd wel duidelijk worden.

De datum

Vandaag is de dag dat ik eigenlijk uitgeteld zou zijn. De dag dat ik moeder zou worden. Nou ja, ergens rond deze datum. Snap dat de uitgetelde datum niet vanzelfsprekend ook de dag is dat je bevalt. Maar volgens de tabelletjes zou dit de dag zijn dat ik een kindje zou krijgen.
Al weken voel ik me gespannen voor deze dag. Nu hij er is voel ik eigenlijk weinig. Het is zoals het is. Toch is hij iets bijzonderder dan een normale maandag. Kan ook zijn omdat ik vakantie heb en niet voor een klas vol drukke jonge volwassenen sta. Of omdat ik straks een paar dagen richting Overijssel vertrek. Een paar dagen in mijn eentje ga genieten van rust, natuur en al mijn gedachten en gevoelens. Een paar dagen terug naar de basis en kijken waar ik sta. Alhoewel ik me kan voorstellen dat er helemaal niet terug gegaan wordt naar de basis maar dat ik me rot ga vervelen omdat ik aanspraak mis.
Het voelt goed om op deze dag niet in mijn gewone ritme te zitten. Om iets leuks voor mezelf te doen en om dit logje te schrijven. Gewoon om voor eeuwig vast te leggen dat dit mijn uitgetelde datum zou zijn maar ik helaas vandaag geen moeder ga worden. Vandaag is stiekem toch wel een bijzonder dag.

Voor de gek gehouden

Verbaasd kijk ik op de zwangerschapstest en staar naar het ene streepje dat er staat. Ik houd de test tegen het licht in, draai hem van het licht weg, hou hem 5 cm van mijn ogen vandaan maar kan geen 2e streepje ontdekken. Niks, noppes, nada!

Ik denk terug aan de afgelopen dagen en hoe mijn hoop en vertrouwen was gegroeid. Alle normale menstruatie-in-aantocht-signalen waren er niet. Daarvoor in de plaats had ik al dagen een vreemd weeïg gevoel in mijn buik, je zou het licht misselijk kunnen noemen. Mijn borsten prikte soms en waren zeer aanwezig en ik had een soort zen-gevoel over me. Dat gevoel herkende ik van de vorige keer dat ik zwanger was. Na 3 dagen van die opvallendheden durfde ik een beetje hoop te krijgen. Durfde ik mijn gevoel te delen met vriendinnen en durfde ik een klein beetje te vertrouwen hebben op mijn lijf.
De test heeft me in 1 klap weer met beide benen op de grond gezet. "Femke, hopen, dromen, delen en testen leidt bij jou ALTIJD tot een negatief resultaat. Stop daar mee!" zeg ik tegen mezelf.

Ik whatsapp mijn vriendinnen en krijg lieve berichtjes terug. Ik pak mijn dekentje en kruip de bank op. Even tv kijken en niks aan mijn hoofd.
De volgende dag veranderd in de loop van de ochtend het weeïge gevoel in een beginnende menstruatie-kramp. Ik weet nu zeker dat de test gelijk had. Dat beeld word bevestigd met een roze wc papiertje aan het begin van de avond.

Ik kruip weer met een dekentje op de bank. Ik zoek de website van mijn de B&B op waar ik volgende week paar dagen in mijn eentje heen ga. De website geeft een sfeervol beeld weer en de rescensies zeggen dat je er helemaal onspannen vandaan komt. Precies de dingen waar ik behoefte aan heb. Wat optimistischer klik ik de website weg. Volgende week ga ik in mijn eentje werken aan mijn ontspannen en zen-gevoel. Beetje fietsen, wandelen, lezen en nadenken. Gewoon terug naar mezelf en mijn wens.

Gewoon niet zo leuk

Soms heb ik van die momenten dat ik het leven even wat minder leuk vind. Niks dramatisch hoor. Voel me gewoon wat alleen. Mis een eigen basis, een eigen gezin. Natuurlijk heb ik lieve vrienden en een fijne familie. Alleen is de relatie met hun is anders dan een relatie met een kindje of een partner. Ik zou zo graag juist die liefde voelen voor iemand en van iemand terug krijgen. Dat ik dat niet kan afdwingen is me ondertussen wel duidelijk geworden. Mijn geduld is aardig op de proef gesteld. Iedere maand weer word ik gedesillusioneert. Positief blijven denken word steeds moeilijker. Een toekomst als onderdeel van een eigen gezin lijkt steeds verder weg te raken. Het beeld dat het leven wat ik nu heb is wat ik zal hebben, stemt me somber. Het ligt zo ver van mijn toekomst droombeeld af.
Ik adem dus maar weer eens diep in. Gooi er een meditatiemomentje tegenaan en laat een traan lopen. Het leven is zoals het komt. Ik vind hem alleen even niet zo leuk.