donderdag 18 oktober 2012

Loslaten

3 nachten en 3 dagen ben ik op de grens van Overijssel en Drenthe geweest. Een prachtige omgeving die door de herfstkleuren alleen maar mooier was.
De eigenaren van de B&B waren lief, warm, hartelijk en spiritueel. Ik voelde me ontzettend welkom.

Mijn doel was om even los van alles te komen en na te denken over waar ik op dit moment in mijn leven sta. De gesprekken met de eigenaar hielpen me daarbij. Al weken word ik op allerlei mogelijke manieren geconfronteerd met het thema "loslaten". En ook in deze gesprekken kwam dat meerdere keren terug. Het lijkt er dus op dat ik iets moet gaan loslaten.....

Ik weet dat ik die leuke man van een paar weken geleden nog steeds niet helemaal los heb gelaten. We zien elkaar niet meer maar hij is nog niet uit mijn hoofd. Die gedachten en gevoelens wil ik maar al te graag loslaten. Het blijven vasthouden aan iets wat niet kan of wat er niet is wil ik niet. Het is niet goed, het belemmerd me om stappen vooruit te zetten, om nieuwe dingen tegen te komen.
Als ik eerlijk ben dat speelt dat ook wel een beetje bij mijn wens om moeder te worden. Ik kan niet verder zo lang ik probeer zwanger te worden en vast blijf houden aan iets wat er (nog) niet is. Misschien is het goed om ook deze wens los te laten. Om me te richten op wat ik wel heb. Misschien komt er dan wel iets moois voor terug. Iets waar ik gelukkig van word en mijn leven meer zin geeft.
Het idee om deze wens los te laten vind ik eng. Het is iets wat ik zo graag wil en waar ik al zo lang mee bezig ben. Het zou een gat slaan in mijn leven. Al zegt dat misschien genoeg. Misschien is het dus beter om hem los te gaan laten. Mijn leven draait voor een deel om zwanger worden, om moeder worden en om een gezin te stichten. Het levert me tot nu toe vooral pijn en verdriet op. Emoties die ik graag wat minder vaak zou ervaren. Zou het dan zo zijn dat ik meer geluk ga voelen als ik dat gat ga laten ontstaan?

De 3 nachten en 3 dagen hebben naast hersenkrakende gedachten ook veel ontspanning gebracht. Momenten dat ik me verbonden voelde met de natuur, met de herfst en met mezelf. Ik heb genoten en ben echt bijgetankt. Met dat gevoel ben ik vanmiddag weer in de auto richting mijn eigen huis gestapt. Het thema loslaten heb ik ook meegenomen. Wat ik er uiteindelijk mee doe weet ik nog niet maar dat ik iets moet gaan loslaten is me wel duidelijk geworden. Wat zal me vast de komende tijd wel duidelijk worden.

8 opmerkingen:

  1. Klinkt als een paar mooie, fijne en waardevolle dagen, lieve Femke. Je bent met belangrijke dingen bezig, je toekomst aan het overdenken en kijken wat dat betekent voor jou en hoe je er in staat. Knap dat je al deze gedachten kan en durft toe te laten.
    Ik hoop dat je 'gewoon' de volgende maand zwanger bent, dan hoef je niet meer over al deze ingewikkelde dingen na te denken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zou mooi zijn maar het voelt goed om er over te denken. Het hoort denk ik bij deze fase van het proces.

      Verwijderen
  2. Ik vind het heel speciaal dat je dit voor jezelf gedaan hebt. Het is niet niks om alleen weg te gaan. Je komt dan heel erg bij jezelf en bij alles wat speelt. Heel waardevol. En zo te horen heeft het je goed gedaan. Super Fem. Ik hoop dat je wat je bent tegengekomen mee kan nemen in je dagelijks leven. Dikke knuffel K

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was heel fijn om te doen. Wilde eigenlijk nog niet naar huis. Is ook wel lekker om weg te zijn van de dagelijkse dingen en gedachten. ;-)

      Verwijderen
  3. Heftig al die gedachten... Ik herken je gevoel en je gedachtes... Fijn dat je even helemaal tot jezelf bent gekomen.. Ook erg confronterend.. Succes met je overdenkingen.. Liefs Vee

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed meid dat je dat hebt gedaan! Is soms wel goed hoor, even pas op de plaats, terug naar de kern en voelen tot het diepste wat je bezighoudt. Ook deuren in je hart openen die je liever dicht wil laten, deuren met "wat als..." op het naambordje waarvan je het scenario niet wil doorvoelen. Want je bent jarenlang zó bezig met het moeder worden dat het 'wat als.. ik nou eens geen moeder zou worden?' niet eens voor te stellen is. Maar wel goed áls je het doet, dapper ook. En loslaten... ja, ook goed. Maar zo moeilijk!! Kon het woord niet meer horen op 'n gegeven moment. Mensen die dan zeggen "als je 't loslaat, komt het vanzelf naar je toe". Ja vast wel, maar m'n hart valt niet te programmeren op 'loslaten'. Knap van je dat je dit kan en het uit durft te spreken. En 't leven is zoals het is inderdaad... dingen komen op je pad omdat ze erop horen maargoed...
    Ik hoop intens voor je dat dit kleine beetje loslaten wat je al gedaan hebt, de voorzichtige gedachten aan een 'wat als-scenario' je toch een 'karmische' grote stap voorwaarts oplevert naar het moederschap. Echt!

    Succes weer met alles!
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven Femke.
    En idd, je hebt gelijk: soms moet je iets loslaten om verder te komen. Toch hoop en duim ik nog steeds dat je moeder gaat worden!

    groetjes Harriët

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Vee, Hanneke en Harriet, dank jullie wel voor de lieve reacties. Fijn dat om te merken dat jullie met mij begaan zijn en snappen dat ik deze stap zet.

    BeantwoordenVerwijderen