zondag 8 april 2012

Vooruit maar ook weer niet

"Nee hoor mevrouw, u hoeft niet eerst een gesprek met de arts te hebben. Als u ongesteld wordt dan kunt u bellen voor een afspraak voor een echo." beantwoord de assisente mijn vraag.
Fijn is dit, scheelt me toch een bezoek aan de kliniek. Ik zelf weet dat ik toe ben aan een volgende poging maar ik dacht dat de arts daar ook toestemming voor moest geven dmv een gesprekje. Maar nee, ze vertrouwen op mijn eigen inschattingsvermogen.
Het is dus wachten op mijn menstruatie.

De afhandeling van de curettage is nog niet rond. Vervelend genoeg! Woensdag had ik een belafspraak met de gynaecoloog uit het ziekenhuis om te bespreken hoe het gaat en wat er uit het weefselonderzoek is gekomen.
"Klopt het wel dat u een curettage heeft gehad? Er staat namelijk niks in uw status."vraagt de gynaecoloog.
"Nou dokter, dat weet ik zeker." antwoord ik.
"Ik snap er niks van. Uw status is leeg. Woont u op .....?"
"Nee, al ruim 5 jaar niet meer maar ik heb daar inderdaad gewoond"
"Dan heeft u denk ik 2 patientnummers. Kunt u mij het nummer geven die u bij de curettage gebruikt heeft?"
Ze biedt haar excuses aan en benadrukt dat ze het vervelend vindt. Vooral omdat het opduikelen van mijn status nog geen duidelijkheid geeft. Ik word deze week door de gynaecoloog die de de curettage heeft gedaan gebeld om de uitslag door te nemen.

Geduldig wacht ik 2 dagen en op dag 3 neem ik zelf maar contact op. "U heeft tussen 16u en 18u een belafspraak met de gynaecoloog." is het antwoord. En inderdaad ik word om 16.10u gebeld. Door een assistente want de uitslag van het weefsel is nog niet binnen. "U word woensdag na 12u door ed gynaecoloog gebeld met de uitslag."
Het zal mij benieuwen. Ondertussen begin ik langzaam aan zenuwachtig te worden. Wat is er met mijn weefsel aan de hand dat het zo lang duurt? Morgen zijn we 3 weken verder en normaal is er binnen 2 weken duidelijkheid.

Op deze manier kan het curettage verhaal nog niet helemaal achter me laten. En het is best confronterend dat assistenten en artsen over een curettage spreken alsof ik een blauwe plek heb. Voor mij is het niet iets normaals. Het is iets vervelends en ongewild. Door hun houding voelt het alsof ze niet door hebben wat voor een impact dit op mijn leven en mijn wens om moeder te worden heeft.
Dat is wat ik wel geleerd heb van het ziekenhuis. Het psychosociale aspect is nog aardig ongewaardeerd. Er zitten lieve verpleegkundige en artsen tussen maar over de gehele linie voel ik me vooral een nummer die voor hun "werk" is.

Maar goed, ik wacht nog even rustig door. Enerzijds op mijn menstruatie en anderzijds op de uitslag van het weefsel. Ook wel mijn kindje-inwording genoemd.

3 opmerkingen:

  1. Wat vervelend zeg dat er nog steeds niets duidelijk is. En ook dat je je een nummer voelt, is zo niet fijn. Dat verdien je niet, helemaal zoals je zegt, omdat een curettage niet zo maar iets is. Hopelijk kunnen ze woensdag uitleggen waarom het zo moeizaam verloopt, geven ze uitsluitsel over het weefsel en bieden ze hun excuus aan voor de slordige afhandeling.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jee wat een vervelende ervaring Femke... het is niet zomaar iets waar ze over praten, kan me indenken dat dat heel confronterend is. Hallo... ze hebben 't hier wel over jouw onstane maar niet tot volgroeing gekomen kindje!? Hopelijk krijg je vandaag meer duidelijkheid, breekt je menstruatie snel door en kan je je richten op de volgende poging... ik duim echt dat we weer iets positiefs te melden valt binnenkort, sterkte!!
    Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kan daar goed over mee praten. Precies hetzelfde in ons ZH. Dikke knuffel, hopelijk op toch nog een goeie uitslag, succes ik duim!!

    BeantwoordenVerwijderen