Echo 3

Nog voordat ze het echo-apparaat op de juiste plek heeft zitten roep ik "maakt u een foto als het aantal nog steeds goed is?" Ze knikt en staart naar het scherm. " 1, 2, 3.... 4, 5, 6"  mompelt ze en verplaatst het echo-apparaat. Ze mompelt door en kijkt me aan. "Er zitten 11 grote follikels en 2 kleintjes. Deze zullen niet doorgroeien maar die 11 wel" Ze meet de maten en maakt de foto's.

Ik kleed me aan en voel het in mijn buik borrelen. Ik kan bijna niet wachten totdat de dokter uit geschreven is. "Donderdag is de punctie en zaterdag of maandag de terugplaatsing. Goed nieuws, fijn dat de medicatie zo goed aangeslagen is." Ik vraag door "Komt dit mooie aantal alleen door de Fostimon?" Ze antwoord "Het kan ook een toevalstreffer zijn dat de vorige keer er minder follikels groeide maar het bekend dat veel vrouwen beter op Fostimon reageren" Ze schrijft mijn medicatieschema op en verwijst me door naar de assistente.

De assistente legt me uit hoe de punctie in zijn werk gaat en welke stapjes er allemaal gezet gaan worden. Het roesje zal me een dronken gevoel geven en mogelijk anders laten reageren dan normaal. Ik zie meteen beelden van mezelf voor me dat ik ontremde opmerkingen maak of kei hard moet lachen of, in het ergste geval, de dokter uitfoeter omdat hij mij pijn doet. Op die pijn gaat ze wat dieper in want die valt mee. Ze legt uit welke prikken er komen en welke het gevoeligste zijn. Ze legt de me medicatie uit en plant de tijd voor de punctie in. Ik luister ademloos, wil niks missen.

Onzettend blij zeg ik haar gedag. Wat fijn dat mijn lijf weer mee doet en zo goed reageert op de medicatie. Wat fijn dat ik een reeele kans heb op mooie embryootjes en misschien dat er nog wel een eskimootje ontstaat. Blij, blij, blij ben ik en in deze roes kan ik nog niet tegen de punctie op zien! Ook al zoiets om blij over te zijn.

PS:Dit is keer kun je wel mijn follikels op de foto zien. Ik tel er 5 maar het zouden er ook 6 kunnen zijn. Zijn ze niet mooi?