donderdag 14 januari 2010

Hij nummer 2


"Voordat we zo zitten te kletsen dat we het vergeten, zullen we nu maar het contract tekenen?"
"Lijkt me een goed plan, daar zitten we uiteindelijk hier toch voor bij elkaar" lacht hij.
We zetten de krabbels en kletsen verder over wat je zoal via je genen doorgeeft.
Een uur daarvoor begint het gesprek gespannen. Beide zijn we nerveus.
Ik gooi het onderwerp snel op tafel. We moeten het er toch over hebben. Hij verteld dat hij zijn eigen wensen wil vervullen en zijn eigen toekomst vorm wil geven. Hij wil niet dat aan de kant schuiven omdat zijn familie dat wilt. Hij is helder, duidelijk en standvastig. Mijn vertrouwen groeit met de minuut. Hij maakt bewust deze keuze, hij kiest daarmee ook bewust voor mij.
Opgelucht sluit ik de deur achter hem. Opgelucht maar ook gereserveerd. Helaas weet ik dat een mens van gedachte kan veranderen. Voor nu heb ik vertrouwen en dat is een mooi begin!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten