De keuze die toch geen keuze is

De andere donor heeft ook contact met een stel. Hij ziet ze dit weekeind, geloof ik. We hebben onze ontmoeting uitgesteld. Nou wij, hij.
Hij denkt dat de keuze makkelijker wordt als we eerst met de anderen om de tafel gaan. Het woord kiezen is daarmee meteen van die tafel geveegd. Klaboem, daar ligt ie.
Maar goed, ik wil hem nog te vriend houden want wie weet "kies" ik toch wel voor hem.

De ene donor zie ik over een paar dagen. Hij zit nu in Berlijn. Jammer voor mij, leuk voor hem. Ik had hem graag gisteren ofzo al ontmoet. Maar ook hier geldt, hou hem te vriend anders wordt het nooit iets.
We ontmoeten elkaar bij mij thuis. Ik heb geen zin meer in openbare gelegenheden. Ik wil gewoon weten of de klik die er op papier is er in het echt ook is en waar dat duidelijk wordt maakt me niets uit. Dus hij komt gewoon bij mij thuis op de koffie. Kan hij meteen zijn "werkplek" verkennen. 
Hij vindt het goed en mijn voorgestelde tijd ook. Dank je wel, meneer de donor.
Nu nog een paar nachtjes slapen en dan weten we meer.

Stapje vooruit

 

Joehoe, donor nr 1 wil afspreken!
De agenda’s zijn getrokken……. nu nog een datum prikken!

Uitnodigen

Met mijn benen onder mijn billen zit ik op de bank emailtjes te beantwoorden. De 2 mannen mailen me snel terug. Ik krijg een steeds beter beeld van wie ze zijn en waarom ze willen doneren. We denken op papier hetzelfde over de rollen die we eventueel in de toekomst rondom het kindje gaan vervullen. Het zijn beide mannen die bij hun gevoel zitten. En dat voelt voor mij weer goed.
Tijd voor real life ontmoetingen!!!

Reservers opbouwen

Het is dat ik weet dat ik niet zwanger kan zijn maar ik heb honger voor twee! Als ik mijn laatste hap van mijn avondeten binnen heb dan heb ik al meteen zin in iets zoets. Dat wordt later op de avond in iets hartigs. De lunch bestaat uit 2 boterhammen en een kopje soep. Om 15u heb ik al weer bere honger.
Ik snap er niets van en ben er ook niet blij mee. Als ik kilo’s aankom dan is het omdat ik zwanger ben en niet omdat ik geen zelfdiscipline heb. De knop moet weer om, fruit en veel groente eten. De koekjes de deur uit en de crackers naar binnen.
Het idee is er, nu alleen de uitvoering nog!!

Typerdetype

De zoektocht naar de nieuwe Hem gaat door. Wel 30x per dag check ik mijn email. Soms met resultaat maar soms ook niet. Ik email met verschilende mannen en het kaf begint zich van het koren te scheiden. Ik zie soms mogelijkheden ontstaan, al loopt dat ook regelmatig weer op niets uit.
De man waarmee ik potentie zie heeft ook contact met een stel. Hij heeft met hen een afspraak en wil die eerst afwachten. Is wel zo netjes maar teleurstellend voor mij.

Mijn avonden bestaan dus voor uit internetten. Ik neem mijn favoriete tv programma’s op en kijk ze met 1 oog terwijl ik zit te emailen. Hoe het dus echt met Floor Faber en Merdith Grey gaat weet ik niet. Ik denk wel goed want ik heb geen ernstige ongelukken langs zien komen.

Ik word wel een beetje moe van mezelf. Van het obsesief bezig zijn met mijn emailaccount, van het steeds weer na moeten denken over teksten en mannen en met het nadenken over wat ik wil en zoek in de man.
Dus laat dat stel maar snel afhaken zodat ik de potentiele Hem kan ontmoeten en kijken of het in het echt ook nog matcht met onze ideeen. Zou het voor mij wel wat rustiger maken.

De eerste hobbeltjes

Ik word wakker en moet meteen weer aan zondag denken. Al 3 nachten ben ik zijn boodschap in mijn dromen aan het verwerken. Vermoeiend en de wallen staan ondertussen wel in mijn gezicht gegraveerd. Valt me nog mee dat mensen niet vragen of ik zwanger ben omdat ik er zo moe uitzie.
Het idee dat ik weer op zoek moet naar een nieuwe Hem maakt me verdrietig. Hij was toch wel zo’n beetje mijn idealde donor. Maar ook het feit dat mijn eisprong zich gewoon op tijd aankondigd en de wetenschap dat er niks met dit eitje gedaan wordt doet pijn.

Ik ga niet lijdzaam afwachten. Ik wil het heft in eigen handen houden. Dat maakt ook dat ik zo van slag ben. Hij heeft mijn leven op zijn kop gezet en loopt daarna weg. HALLO!! Als iemand mijn leven op zijn kop mag zetten dan ben ik het of mijn toekomstige kindje. Niet hij.
Dus ik ben meteen het donor-terrein gaan verkennen en heb weer een advertentie op het internet gezet. Al heel snel kom ik tot de conclusie dat er niets is veranderd. Ik zie vooral veel mannen waarmee ik bij voorbaad al geen klik heb. De natuurlijke manier van insemineren is niet mijn manier. Vooral omdat de donor daarmee verwekker wordt en dus ook allerlei rechten en plichten krijgt. Nou eigenlijk vooral omdat ik er niet aan moet denken om met een vreemde waar ik me niet tot aangetrokken voel sex te hebben!
Daarnaast is het ook wel fijn als hij niet aan de andere kant van Nederland woont, geen opvoedrol wil vervullen of dat hij nooit meer iets met het kind te maken willen hebben,  \dat hij niet al een dozijn donor-kinderen heeft rondlopen, we geen 15 jaar in leeftijd schelen (zowel naar boven als beneden) en dat hij geen schuilnaam heeft waar ik van moet kotsen. Ik kan toch niet iemand serieus nemen die zich deidealedonor noemt of jouwgrotewensenvervuller of sterkgezondzaad. Sorry hoor maar we zijn volwassen mensen die over volwassenmzaken met elkaar moeten praten. Je kan een kind toch niet met goed fatsoen vertellen "Nou je biologische vader heet supersperma."

Ik ben bang dat de zoektocht lang gaat worden. Dat heb ik Hem ook verteld. Hij en ik hebben kort gebeld. Het is wel zo netjes als hij weet dat ik verder aan het kijken ben, dat hij mijn leven volledig onderste boven heeft gehaald en dat hij eigenlijk nog steeds mijn nr 1 is. Hij begrijpt het en zegt dat hij niet volmoding een "nee" tegen donoren bij mij kan zeggen. Ook geen volmondig "ja" dus eigenlijk heb ik er niets aan.
Hij en ik spreken af dat we contact houden en als we nieuws hebben elkaar inlichten. We hangen op, ik klap mijn laptop open en check mijn email op DE email van mijn nieuwe donor.

Hij stopt

Tjee, zijn telefoontje kwam onverwachts en het hakte erin. Hij wilt voorlopig stoppen. De twijfels zijn te groot en daardoor ziet hij tegen het doneren op. Zijn rol in de toekomst is voor hem twijfelachtig. Hij is bang dat hij over een aantal jaren in zijn leven geen ruimte voelt voor het kindje. Dit vindt hij niet eerlijk ten opzichte van het kind. Waar die angst vandaan komt is hem niet duidelijk maar daardoor voelt het niet goed om ermee door te gaan.
Ik voelde me koud en warm worden. Wist niet wat ik moest zeggen, wat redelijk uniek is want meestal weet ik het wel. Het lamgeslagen gevoel leverde alleen wat "tja" en "ja" op. Ik wilde niet aan de gevolgen denken maar dat gebeurde wel.
Mijn kinderwens wordt voorlopig niet vervuld, ik zal opnieuw op zoek moeten naar een donor, ik weet nu zeker dat ik in 2009 niet zwanger wordt, ik moet mijn beeld van mijn kindje en een bepaald type biologische vader bijstellen. Bah, ik wil dit niet. Ik heb juist voor hem gekozen omdat we zo klikte. We dachten op dezelfde manier over het leven, over het donorschap, het ouderschap en hoe we willen dat mensen met elkaar omgaan. Juist daarom wilde ik hem als donor!
Na 50 min was gezegd wat er gezegd moest worden. Ik wist in iedergeval niet meer wat ik moest zeggen.
De tranen stroomde over mijn wangen toen ik vriendin M belde. Gisteren zagen we de toekomst nog helemaal voor ons. Nu is alles anders.