''Ik trek dit niet meer!" schreeuw ik boos tegen mijn telefoon en gooi hem weg. Leuke man heeft nog niet terug gereageerd op mijn berichtje. Ik ben het zat om de hele dag in mijn hoofd met hem bezig te zijn. Ik weet dat hij gezien zijn situatie niet met mij bezig kan zijn. En ineens valt het kwartje.... ik moet hiermee stoppen. Hoe leuk en lief en lekker hij ook is. Hij kan mij niet geven wat ik nodig heb. Iemand die 100% voor mij gaat. Hij zit midden in een mega verandering in zijn leven. Die moet hij eerst zien te overleven en dan... dan is er misschien ruimte voor mij.
We zien elkaar de dag er na. We spreken over zijn gevoel en zijn situatie. We spreken over mijn gevoel en mijn situatie. Ik hak de knoop voor ons beide door. We moeten stoppen. ''Ik ga je missen, ik ga dit missen. Jij geeft me energie.'' zegt hij. "Ik ga jou ook missen. Ik geniet van deze momenten." We zoenen wat en daarna vertrekt hij.
De keus maakt dat ik me weer volledig kan focussen op mijn traject om moeder te worden. Dit traject heeft prioriteit. En dit traject heeft door een emailtje een nieuwe wendig gekregen. Vanuit onverwachte hoek is er hulp aangeboden. We moeten nog maar zien waar het naar toe leidt. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik nog meer gefocust ben en het mijn beeldvorming van wat ik wil scherper heeft gemaakt. Het keuzemoment is daardoor een stuk dichterbij gekomen. Time will tell!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten