Inlezen

De verhalen zijn wisselend maar over het algemeen positief. Zowel de kinderen, als de ouders, als de donoren bij KID zijn van mening dat dit een goede manier was om een gezin te vormen.

In de zon op de camping lees ik het boek "Uit onbekende bron" van Mart Roegholt. De persoonlijke verhalen van de drie betrokken partijen bij KID intrigeren me. Ik ben nieuwsgierig naar hun beweegredenen, ervaringen en hun mening over KID. Vooral omdat ze terug kijken op hun leven en het effect dat het daarop gehad heeft. Met name de verhalen van de kinderen verslind ik.

Het boek gaat me zeker helpen bij het maken van de keus om wel of niet over te stappen naar een onbekende donor. Gisteren had ik na het lezen van een aantal verhalen het idee dat dit ook mijn weg moet worden. Vandaag is dat weer wat minder door het verhaal van een meisje dat regelmatig zich afvraagt wie haar vader is. Het verschil is dat zij een kind van een A-donor is en dus geen gegevens van haar donor kan krijgen. Dat zou voor mijn kindje niet gelden. Wel blijft het feit dat ook mijn kind, net als zij, opgroeid zonder een vader in haar leven. En dat is wat ze soms best wel mist.
Haar verhaal raakt me. De reden waarom ik met een bekende donor in zee ben gegaan sluit bij haar gevoel aan. Ik gun mijn kind om te weten waar hij vandaan komt, waarom hij is zoals hij is en om contact te hebben met de persoon waar hij voor 50% uit bestaat. Bij een onbekende donor kan dit pas na 16 jaar en dan moet de donor er ook open voor staan.

Het boek bevat nog meer verhalen van kinderen. Hun verhaal zal me gaan helpen bij het maken van de keuze. Ik weet wel dat ik meer dan ooit open sta voor het onbekende donorschap. Zo open dat ik overweeg om mijn laatst vergoede ivf poging niet met mijn huidige donor te doen maar om over te stappen naar IUI met een onbekende donor.
Maar dat is mijn gevoel van vandaag.... het zou morgen zo weer anders kunnen zijn!