zondag 25 juli 2010

Poging 10


Ik hoef niet eens heel goed naar het stickje te kijken. Ik zie het streepje zo ook wel. Hij is nog niet knal maar best heel positief.
Ik huppel naar beneden en als ik met een kop koffie op de bank ga zitten hoor ik de bel. Hij is er.
We kletsen wat bij en ik laat hem de spullen van de kliniek zien.

Zoals de dokter zei stop ik het zwemmend goud onder mijn borsten totdat het vloeibaar is. Ik gebruik zijn catheter en blijf rustig liggen na de inseminatie. Het voelt goed en ontspannen kom ik mijn bed af en pak mijn koffer voor mijn mini-vakantie verder in.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten