Het is duidelijk

Ik scheur de verpakking open en steek de stick in het bekertje. 10 seconde erin houden en dan wachten. Als  de controlestreep oplicht blijft de zwangerschapsstreep achterwegen. Ook na 1 minuut, ook na 4 minuten, ook na 7 minuten en ook na 15 minuten. Ik ben niet zwanger!

Mijn lijf heeft me lang in spanning gehouden. Hij trad buiten zijn eigen cyclusstatistieken. Hij nam me in het ootje. En toch voel ik me wonderbaarlijk rustig. Het is zoals het is. Alhoewel, de tranen sprongen in mijn ogen toen ik het met mijn moeder vertelde. Moeder-liefde en moeder-ogen prikken door alles heen.
Laat morgen maar dag 1 van mijn nieuwe cyclus worden. Dan kan ik een afspraak maken met Hem want dag 12 komt dan al weer snel om de hoek kijken. Op naar poging 8.

Loslaten wat nog niet lukt

"Doe mij maar een roseetje en een biefstuk medium rare" zeg ik tegen de serveerster.
Als zij wegloopt leg ik aan vriendin M uit dat "ik er nu nog maar even van geniet want als ik zwanger ben mag het niet meer. Ik wil in de wachtweken niet meer steeds nadenken over wat ik wel en niet mag eten. Het kan nog wel 6 maanden duren voordat ik zwanger ben."

Het voelt goed om op deze manier te leven. Ik voel me niet schuldig maar juist ontspannen.
Ondanks dat ik een keer gesjoemeld heb door op "het klachtenlijstje" te kijken lukt het me veel beter om dat soort statistieken los te laten. Ik heb geen zin om de hele dag door na te denken of het wel/ niet gelukt is en ieder kriebeltje/ krampje te analyseren. Ondertussen denk ik wel 30x per dag aan de mogelijkheid dat ik zwanger ben. Ik kijk nerveus op het wc papiertje bij het bezoekje aan het kleinste kamertje en fantaseer dat ik zwanger onder de douche sta en over mijn toekomstige vakanties. Het lukt me nog niet helelmaal om er helemaal niet mee bezig te zijn.
En toch ben ik deze er echt anders mee bezig dan de andere keren. De teleurstelling zal net zo groot zijn maar ik heb ik ieder geval de afgelopen 2 weken geleefd zoals ik wil leven en dat voelt goed.

In wachtstand 2

Ik draai me nog even om en droom wat verder. In de verte hoor ik vogels fluiten en als ik mijn ogen een ienimienie beetje open doe zie ik mijn wake-up-light-wekker een beetje licht verspreiden. De dag is begonnen. Dag 9 na mijn eisprong.

De laatste dagen kan ik alleen maar aan het proces in mijn buik denken. Ik wil er niet mee bezig zijn en het juist loslaten. Dat ging best goed tot een paar dagen geleden.
Stom als ik ben pak ik mijn lijstjes (jaja, ik hou lijstjes bij) met "klachten" na mijn eisprong. Ik kijk bij dag 9 van de vorige maanden en zie dat dit ooit de dag was dat ik mijn eerste druppel bloed verloor.
Zucht, dit wil ik eigenlijk helemaal niet weten. Nu moet ik van mezelf steeds weer elke wc-papiertje gaan onderzoeken op bloed. Het enigzins losgelaten gevoel is nu wel helemaal weg.

Ik gooi alles naast mijn bed op de grond, ga liggen, trek de dekens om me heen en luister naar de vogels. Ik droom weg. Ik stel een beeld voor van mij met een kindje. We zijn bij vriendin M en onze kindjes spelen samen in haar woonkamer. Wij kletsen met elkaar en drinken een wijntje. Ik voel de rust weer over me heen komen. Ooit word ik moeder! Ooit is nog een keer rustig om draaien in bed er niet meer bij omdat een klein mensje vindt dat de dag allang begonnen is en we nu echt uit bed moeten komen.

Droom

Die positieve test was er inderdaad ineens. Weliswaar in mijn droom maar hij was er wel. Na het doen van de test schrok ik me een hoedje en heb meteen een 2e test gedaan. Ook die had binnen 10 seconde een 2e streep. Wat was ik blij.

Met een glimlach word ik wakker. Het gevoel van die positieve test blijft hangen. Zelfs nu is hij er nog. Het gevoel bij een positieve test is zoveel leuker dan die van een negatieve test. Dit wil ik snel in real life meemaken.

Time flies

Ik ga van de ene vakantie, hop naar de andere. Tijd om nog na te denken over poging 6 is er niet. Ik heb net tijd om Hem te emailen.
De tijd vliegt zo voorbij dat ik al weer op de wachtbank zit. Hij is zacht en warm. Daar moet ik het toch 2 weken op uit kunnen houden.
Die 2 weken zullen vast ook snel voorbij gaan gezien mijn volle agenda.
Voor ik het weet hou ik vast die positieve test in mijn handen, grinnik!

4 dagen later

Mijn hoofd is weer lekker leeg. De moed is terug en mijn "streefdatum" is bijgesteld naar augustus.
Een paar dagen op een koude camping doet de mens deugt. Andermans kinderen geven weer een realistisch beeld van ook de ongemakken van het ouderschap en de wijntjes brachten de lekkere kanten van niet zwanger zijn naar boven. Het alleen zijn in de caravan geeft rust en door het gezelschap voel ik me geliefd.
Ik kan er weer tegen. Op naar poging 7!