zondag 28 maart 2010

Op mijn handen staan


Soms vraag ik me gewoon dingen af. Alledaagse dingen die eigenlijk heel normaal zijn. Bijvoorbeeld waar blijven de vliegende insecten (die zomers mij het leven zuur maken) als het regent? Of waarom worden de koolzuur-bubbeltjes in mijn drankje minder als er lucht bijkomt? Of waar blijven de eitjes die niet door de eileider heen kunnen omdat deze verstopt zit?  Of waarom worden mijn handen droog als ik ze vaak was terwijl water het kenmerk heeft dat het nat is?

Al een week ofzo ben ik met zo’n vraag bezig. Een beetje intieme vraag en voor mensen die een zwakke maag hebben raadt ik aan om niet verder te lezen.
Tijdens het insemineren loopt er ALTIJD weer vocht terug. Irritant want het is nou niet dat ik deciliters tot mijn beschikking heb. Elke druppel is dus goud waard.
Iedere maand bedenk ik weer trucjes om te proberen het teruglopende vocht binnen te houden. Die trucjes moeten niet te moeilijk zijn want als kind ben ik na 2 lessen ballet gestopt ivm een te groot gehalte aan lompig- en onhandigheid. Die eigenschappen bezit ik nog steeds. Op mijn hoofd staan kan daarom ik niet, ik herinner me alleen nog de pijnlijke valmomenten omdat het mislukte.

De trucjes zijn simpel en helaas niet doeltreffend. Zo ook maandag. Ik lag met mijn benen tegen de muur, 2 kussens onder mijn billen en mijzelf toesprekend dat ik mijn spieren rondom mijn middel moest ontspannen. Ik kan je zeggen dat dit gods onmogelijk is in deze houding.
Aangezien 15 min best lang duren had ik tijd om na te denken. En dat is dan precies zo’n moment dat ik over normale dingen ga nadenken die eigenlijk helemaal niet zo makkelijk in elkaar blijken te zitten.
Want is het vocht in de sperma een vervoersmiddel of een essentieel onderdeel van de bevruchting? Sperma bestaat volgens mij uit zaadjes en vocht. Waar de zaadjes voor dienen is me wel duidelijk maar waar het vocht voor nodig is niet.

Als nou blijkt dat het vocht een vervoersmiddel is en de zaadjes daar als een gek uit zwemmen zo gauw ze het spuitje uitkomen dan is het helemaal niet zo erg dat het vocht er na een klein kwartiertje weer uitloopt. Het zwemmende goud is dan toch al lang onderweg naar de finish.
Maar als het vocht samen met de zaadjes in de baarmoeder aan moet komen dan snap ik wel waarom ik nog niet zwanger ben. En ben ik bang dat ik toch goed moet gaan oefenen met het op mijn handen staan. En daar zie ik dus best wel tegenop.
Daarom roep ik jullie hulp in. Wie o wie heeft het antwoord??

maandag 22 maart 2010

Op hoop van zegen


Zelfs de 2e test van vandaag levert geen 2e streepje op. Het eitje is nog niet van plan om te vallen.
Natuurlijk heb ik hem gesmst en Hij wilde vanavond toch "komen". Mogelijk toch iets te vroeg. Mijn ei is iets wat eigenwijs en mocht hij even blijven hangen dan kunnen Hij en ik ergens deze week nog afspreken. Gelukkig!
Maar voor nu… ssstt…. er wordt hierboven hard gewerkt! Hij wil natuurlijk niet afgeleid worden.

zondag 21 maart 2010

Van de leg


Nou zeg, mijn ei is deze maand weer van de leg. Of zou hij wat angstig zijn omdat Pasen dichtbij komt? Toch wel HET moment van het jaar dat je als ei je niet veilig waant. Voordat je het weet wordt je uit je warme nestje gerukt en beland je tussen je chocolade soortgenoten.
Wat mijn ei bezielt weet ik niet. Normaal, maar ja wat is normaal in deze zaak, zou hij morgenavond zijn sprongetje maken. Ik zou daarom vandaag en morgen positief testen en Hij zou vanmorgen zijn ding komen doen.

Het eitje heeft deze plannen flink in de war geschopt. Ik ben de zondagochtend nerveus gestart met lijstje, tabelletjes en berichtjes sturen. Hij kreeg een sms dat hij zich nog even om kon draaien maar sprong toch uit bed om te kijken wanneer Hij dan komt en ik bleef nog een tijdje door rekenen en tellen.
Ik mag toch hopen dat dit eitje grotere plannen heeft dan alleen maar te laat te komen. Als goedmakertje vind ik dat hij zichzelf maar moet laten bevruchten om daarna zich vast te nestelen. Kan hij meteen nadenken over waarom hij deze maand uitgekozen heeft om te laat te komen!

donderdag 18 maart 2010

Onzekerheid


"Hij beticht me van allerlei zaken die niet kloppen en gebruikt beledigende taal." verteld vriendin M. ""Hij laat een totaal andere kant van zichzelf zien. Mijn vertrouwen is totaal weg."
Hoe moeilijk en pijnlijk het ook is ze heeft het contact met deze donor verbroken. En dat na 2 pogingen… ze had wel een kind van deze creep kunnen krijgen. Hij heeft behoorlijk met vuur gespeeld om zijn ego op te peppen.

Ik ken ondertussen 5 vrouwen waarbij de donor zijn afspraken niet na kwam. Een aantal hebben het netjes geregeld, zoals mijn donor 1. Andere forceren met hun asociale gedrag een contact/ contractbreuk, zoals bij vriendin M.
Maar feit blijft dat deze mannen aan iets enorm groots beginnen en binnen afzienbare tijd zich terug trekken. Waar komt dit vandaan?

Ik heb maanden (zeg maar jaren) nagedacht voordat ik aan zoiets belangrijks begin. Het is een hele verantwoordelijkheid om een kind op deze wereld te zetten. En ook als donor is dat wat je doet. Wat maakt dat mannen toch zo luchtig met zoiets belangrijks omgaan? Als het kind er is dan is er geen weg meer terug. Dan ben je vader ook al heb je geen vaderrol.

Ik huil met vriendin M mee, luister naar de verhalen van andere vrouwen, verbaas me over die donoren en krap mezelf meteen achter mijn oren "Wat als mijn donor ook ineens twijfels gaat krijgen? "

maandag 8 maart 2010

Duidelijkheid


Nou, vanmorgen was er geen twijfel meer mogelijk. Er was geen testje meer nodig. Ik ben gewoon ongesteld geworden!

zondag 7 maart 2010

Langzame start


De test was vrijdag negatief. Ik weet voldoende maar toch stiekem ook weer niet. Gisteren brak er nog weinig door. Een paar rode wc-papiertje verder niks. Ook vandaag wil het nog niet vlotten. Ik weet wel dat ik geen hoop moet hebben. Mijn lichaam geeft toch een paar keer per dag een hintje dat het niet gelukt is. En toch voelt het niet alsof ik ga menstrueren. Dat is natuurlijk ook wat ik wil. Een positieve test en geen bloed. Mijn lijf en hoofd zitten duidelijk even niet op 1 lijn. Ik zal geduldig moeten blijven wachten en dat is net niet mijn sterkste kant.