Op de foto

"Het verspreiden van de contrastvloeistof kan wat pijn doen, mevrouw." legt de arts-assistent uit.
Ik heb zelf een andere associatie met het woordje "wat" dan de arts-assistent dat heeft. Het deed gewoon pijn, geen "wat", "beetje", "eventueel" pijn maar gewoon echte pijn.
Opvallend wat er bij pijn met me gebeurd. Ik trek me dus terug in mezelf en wil met rust gelaten worden. Dat wordt nog wat bij een eventuele bevalling.
Terwijl dus het filmpje gemaakt wordt(waarom ze het een baarmoeder-foto noemen is mij een raadsel. Het is echt een filmpje wat ze maken)  waarin duidelijk moet worden of mijn eileiders doorgankelijk zijn, lig ik in mezelf gekeerd te mompelen dat "ik niet weet wat ik moet doen om de pijn te verminderen"  Niks heb ik van het hele filmpje gezien. Ook niet toen mijn moeder en de art-assisent de herhaling bekeken. Ik lag met mijn ogen dicht te wachten tot de pijn wegtrok. Wat eigenlijk best snel gebeurde nu ik er zo op terugkijk maar op dat moment leek het wel een eeuwigheid.
De laborante helpt me gaan zitten. De arts-assistent draait het schermpje naar me toe en volgt met zijn vinger de vloeistof die door mijn linker-eileider loopt. Hij is tevreden.
Het filmpje start opnieuw en hij volgt nu de vloeistof door mijn rechter-eileider. Ik zie het straaltje niet maar na een paar seconden komt er ergens in mijn buik een sliert zwart te voorschijn. Deze is dus ook gewoon vrij.
Het is dat huppelen nog niet lukte maar wat stapte ik blij de kleedruimte weer in. Zoals het er nu uitziet zijn mij eileiders doorgankelijk! Wat een opluchting. Geen extra onderzoeken op dat gebied. Fijn zeg!
Het is nu wachten op het moment dat er een mooi eitje gaat rijpen en dat ze soepeltjes over de schoon gespoelde glijbaan mijn baarmoeder inrolt waar een paar mooie zaadjes op haar liggen te wachten! Laat maar komen die IUI! Ik en mijn eileiders zijn er klaar voor.

Anders dan anders

Het is een rare cyclus wetende dat ik niet zwanger kan zijn. Ik ben me bewust van lichaam om signalen die ik "normaal" heb bij een beginende menstruatie te spotten. Ze zijn er nog niet. Of ik denk dat ze er nog niet zijn.  Vreemd.
De afspraak voor de baarmoederfoto is gemaakt. Ik moet eerst op intake komen bij een gyneacoloog om te kijken of zij het ook nodig vindt. Zo ja dan kan de foto in het ziekenhuis bij mij in de buurt gemaakt worden. Hopelijk komende cyclus zodat ik meteen wat meer duidelijkheid heb.
Het is een rare cyclus. Ik ben minder met het moeder worden bezig, zie ineens de voordelen van kindloos zijn, geniet van de ontspannen wc-bezoekjes. Dat duurt even want het verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik ergens een klein baby mensje spot. Dan roept iedere vezel in mijn lijf "Ik wil zwanger zijn!"

Foto

"Ik zie hier staan dat u om een baarmoederfoto gevraagd hebt." meldt de dokter.
"Klopt, mijn moeder en tante hebben verstopte eileiders gehad dus misschien is dat een reden waarom ik nog niet zwanger ben."
"Het is een idee om de foto te laten maken maar alleen als u voorlopig nog doorgaat met IUI. Wilt  u binnenkort overstappen naar IVF dan is het een pittig onderzoek wat geen nut heeft."
"Voor mij voelt IVF nu nog een stap te ver. Ik wil eerst onderzoeken of de combinatie van hormonen en IUI voldoende is om zwanger te worden."
"Dan is nu de tijd gekomen voor dit onderzoek."
Dit onderzoek staat bekend als pijnlijk. Ze spuiten contrastvloeistof in mijn baarmoeder. De vloeistof loopt via de eileiders naar mijn vrije buikholte in. Tegelijkertijd maken ze röntgenfoto's om te kijken of de vloeistof ook daadwerkelijk deze weg aflegt. Doet hij dat niet dan zit er ergens dus een verstopping. Die verstopping maakt dat het eitje niet in de baarmoeder kan komen en er dus geen zwangerschap kan ontstaan. Klinkt heel logisch maar een baarmoeder is net zo plat als een "boterham met pindakaas" volgens de assistente en een paar ml vloeistof zorgt ervoor dat hij opbolt. Alsof er dus bruuks tussen de pindakaas en de boterham een dikke plak komkommer wordt gepropt. Lijkt me niet echt fijn zeg maar.
Toch twijfel ik geen moment. Dit is een goede volgende stap. Wie weet zit daar wel iets of niet en dat is ook fijn om te weten.
De afspraak voor dit onderzoek kan ik zelf maken en je begrijpt dat ik nu aan de telefoon hang om te onderzoeken waar ik het snelste terecht kan.

Te laat

Wat is dit een tegenvaller zeg. Al mijn acties met naaldjes en een spuit zijn voor niks geweest. Hoe deskundig de dokter ook is, een eitje wat al gevallen is kan ze niet terug halen.
Wat baal ik hiervan zeg! Het voelde vrijdag bij de echo al niet goed om pas vandaag weer af te spreken. Dit is dag 12 en dat is de dag dat mijn ei al vaak gevallen is. De dokter was er van overtuigd dat mijn ei op zijn vroegst dinsdag zou vallen. Nou echt niet, mijn ei heeft zich al vaker eigenwijs gedragen. Dat blijkt maar weer. Helemaal omdat het weekeind weer eens roet in het eten gooide. Hoe vaak kun je rond het weekeind je eisprong hebben als je cyclus vrijwel nooit 28 dagen is? Bijna altijd, kan ik je vertellen.
De dokter was lief en liet blijken dat ze het vervelend vond. "De volgende keer mag je nog best een beetje meer aandringen op een eerdere echo" zei ze "we hadden echt verwacht dat door de hormonen de eisprong nog beter te plannen was."
Ze was lief maar dat maakt mijn baal gevoel niet minder. Deze maand dus geen IUI en dus geen zwangerschap! Au…. dat doet zeer!