Geduld

Mijn ei is geduldiger dan dat ik dat ben. Ik kan nog wat van hem leren. Hij wacht blijkbaar met groeien totdat Hij weer in Nederland is. De dokter zegt dat konijnen dit ook doen. Die wachten met hun ovulatie totdat hun partner in de buurt is. Beetje dubieuze vergelijking, al zou ik graag zo vruchtbaar zijn als een konijn.

De volgende echo staat weer gepland. Een dag eerder dan dat de dokter nodig vindt maar mijn onzekerheid trok hem over de streep om toch met mij mee te gaan. Ontzettend fijn!
De IUI is dus nog niet gepland en ik word langzaam aan toch wel benieuwd wanneer die zal zijn. Mijn ovulatie is normaal nooit zo laat. Stiekem begin ik wel te geloven wat de dokter zegt. Wie weet heb ik een bepaalde connectie met Hem en past mijn lichaam zich aan op zijn afwezigheid. Hoe bijzonder zou dat zijn?

Een slag en stoot

"Komt u over 2 dagen maar terug " zegt de dokter "dan maken we de plannen concreet."
Mijn IUI word lastig deze maand. Hij zit in Spanje op het moment dat mijn ei gaat vallen. De dokter had daarom het plan om mijn ei eerder te laten vallen maar aangezien mijn bedje in mijn baarmoeder nog niet voldoende ontwikkelt is, is dit geen optie. Mijn ei moet dus langer op zijn plek blijven zitten. En dat kan vertelde de dokter me. Als de echo bij de volgende afspraak nog steeds een te klein bedje laat zien zal met medicatie mijn eisprong uitgesteld moeten worden.

Ook deze maand gaat het weer niet zonder slag of stoot. Soms word ik daar wel moedeloos van. Het doorzetten word nog niet echt beloond. En wanneer stop je met doorzetten?
Als ik bij de dokter ben dan voel ik vertrouwen maar als ik alleen in mijn bed lig dan komen de onzekerheden. Ik stop maar even met denken en wacht het volgende bezoekje af. Dan weet ik echt wat er gaat gebeuren en of ik deze maand toch een kans heb om zwanger te worden.

Weer niet

Na een dag sight seeing London zonder wc in de buurt was er geen houden aan. Ik heb mijn spullen in op mijn kamer in het hostel gegooid en rende de gang door naar de wc. Ik ga zitten en zie meteen dat het mis is. IUI poging 2 is mislukt.

Weekeindje weg

Ik kus mijn vrienden goededag en bedank ze. Het weekeind was heerlijk.
Deze vrienden ken ik al 18 jaar, ik ben volwassen met ze geworden. We woonden samen in ons studentenhuis. Deze weekeindjes weg doen we al 11 jaar en bestaan uit vaste rituelen die varieren van kaasfondue tot wandelen tot spelletjes. Dit jaar hebben we vooral veel gepraat. Gepraat over de dingen die we in ons leven meemaken en die ons raken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en eigen emoties. Het is fijn om dat met elkaar te delen.
Mijn kinderwens komt ook ter sprake. De tranen komen ook weer boven. Als sinds dat ik klein ben heb ik de wens om moeder te worden. Het is altijd een onderdeel van toekomstdroom geweest. Nu ik ruim een jaar bezig ben ga ik twijfelen of een moederschap voor mij weggegeld is. De weg die ik nu bewandel is lang, vol rare bochten en hoe het eindpunt eruit ziet is onduidelijk. De hulp van de kliniek is ontzettend fijn en dat maakt dat ik nog vertrouwen heb.

Al mijn vrienden hebben kinderen, 1 vriend niet van zichzelf maar is stiefpapa voor 2 kleintjes. Het is raar om niet mee te kunnen doen aan die gesprekken. Ik weet niet hoe het is om 's nachts wakker te worden ivm een ziek kind of hoe het is om met je kindje samen te eten of aan het rand van het zwembad te zitten ivm de zwemles. Het kinder-gebeuren leeft ook bij mij maar op een totaal andere manier. Voor mij is het nog een gedachte en een verlangen. Voor hen is het realiteit. Door hun verhalen weet ik nog beter dat dit is wat ik wil. Het zal niet makkelijk worden maar ik wel bijzonder. Dus ik duim dat ik volgend jaar ook korte nachten heb en samen met mijn kindje rituelen en gewoontes kan opbouwen. Dat ik volgend jaar dit ook met hun kan delen.

IUI 2

Postitief gestemd rij ik naar de kliniek. De LH-test is knalpositief. De lijn is zelfs sterker dan de controlelijn. Het moment is dus helemaal goed. De Pregnyl die gisteren is gezet heeft zijn werk gedaan. Mijn ei stond gisteren al op springen en mijn bedje was groter dan nodig zou zijn. Dit zou zo maar eens DE poging kunnen zijn.
Vrolijk loop ik de behandelkamer in en voel een spanning omhoog komen. De dokter kijkt serieus en verteld dat het zaad dit keer niet zo goed is. In plaats van de gewenste 500.000 die voor een goede IUI nodig zijn, zijn er maar 300.000 stuks bruikbaar. Slik. De tranen komen omhoog.
"Er is natuurlijk gewoon een kans dat je zwanger raakt maar die is minder dan met een optimale IUI. De vorige keer was het zaad prima dus we wachten gewoon af. Dit potje kan een momentopname zijn geweest."
Het is zeker een momentopname maar dit als de 2e x in korte tijd zijn zaad niet optimaal is. Heel jammer natuurlijk. De band met hem is goed en ik wil dat hij de vader van mijn kindje wordt. Ik denk dat het kindje dan mooie genen meekrijgt. Dit is absoluut niet onmogelijk maar zijn zaad moet ons niet in de steek gaan laten.
De IUI verloopt goed. De dokter blijft positief en hoopt me voor een zwangerschapecho terug te zien. Ik hoop dat ook. Hoe fijn zou dat zijn?