Januari blijft grauw

Verbaasd keek ik naar het wc papiertje. 10 dagen na mijn eisprong de eerste signalen van een startende menstruatie zien is wel erg snel. De dagen erna zie ik af en toe roze op mijn wc papiertje maar vaker niets. 5 dagen duren dan best lang.

De hoeveelste poging is dus ook niet gelukt. Belachelijk en stom. De timing was goed en ik zat lekker in mijn vel. Dat zorgde voor een positief gevoel.  Beide zeggen blijkbaar niets over de kans om zwanger te worden. Zucht..... 

Er rollen wat tranen over mijn wangen. Ik mopper wat. Zap dom langs de tv programma's en kruip iets dieper onder de deken op de bank.

De volgende dag is de somberheid wel weg. Ik kijk weer positief naar het leven. Heb emailcontact met Hem en kijk weer vooruit. 

Het opkrabbelen gaat sneller maar het traject drukt zwaarder. Dit ga ik geen jaren meer volhouden. Die gedachte schiet steeds vaker door mijn hoofd maar over de consequenties die daarbij horen wil ik niet nadenken. Dus ik schud hem snel uit mijn hoofd en kijk naar het hier en nu. En naar mijn afspraak met Hem.

Opstart

De maand rust heeft me goed gedaan. Ik heb genoten van de feestjes en de vrijheid die ik voelde. Geen onzeker gevoel over mijn lichaam en gestress als ik naar het toilet ging. Maar ook dat ik gewoon carpaccio kon eten, een wijntje in kon schenken en me te buiten kon gaan aan sushi. December werd daadoor een iets minder nare maand dan dat ik hem normaal vind. Dat begint eigenlijk al half november. Dan starten de commercials, tv-aankondigingen en previews van alle feestelijke programma's waarbij het gezin en samen zijn met je geliefde centraal staan. Als je die, zoals ik, niet hebt dan is het vooral pijnlijk om daarmee geconfronteerd te worden. Maar hij zit er weer op. De moeilijkste maand van het jaar is voorbij! Het nieuwe jaar is gestart. Heerlijk. Een jaar vol nieuwe kansen en mogelijkheden. Laat maar komen, ik heb er zin in en kijk enorm uit naar de volgende ZI poging. I'm back on track!