dinsdag 18 september 2012

Al weer 3 jaar

En ineens was het er weer, een roze veeg op mijn wc-papiertje. Het eerste signaal dat mijn menstruatie doorbreekt. Het signaal dat deze poging niet gelukt is. Ik zucht diep en vloek een keer.

Het zou natuurlijk fantastisch mooi zijn geweest als het bij poging 2 met donor 3 was gelukt. Helaas heb ik in de afgelopen 3 jaar gemerkt dat ik nooit bij dat soort bijzondere en mooie uitzonderingen hoor. Je leest het trouwens goed. Deze maand ben ik 3 jaar actief bezig met pogingen om zwanger te worden. 3 hele lange jaren.
Wie had gedacht dat ik nu nog steeds geen kindje in mijn leven heb. Dat ik weer aan het stuntelen ben met ovulatietesten en potjes en spuitjes. Dat ik meer dan een jaar hormonen in mijn lijf heb gespoten en een miskraam te verwerken heb gehad. Wie had gedacht dat ik na 3 jaar nog steeds mijn droom niet heb los gelaten, ondanks alle tegenslagen en gedoe. Ik niet! Ik weet nog dat ik bij poging 1 dacht "Dit is DE poging." Mijn grenzen schoven steeds een stukje op en mijn wens bleef groeien. Dus ik ging en ga door. Maar oneindig is het niet. Ik merk dat de eindgrens langzaam in beeld begint te komen. Hij is nog bijna niet zichtbaar maar hij komt er aan. Ik kan niet nog 3 jaar hiermee doorgaan.

4 opmerkingen:

  1. ah nee... g(dv%rd$##"... Ja, wat kan ik nu zeggen. Dat je inderdaad niet nog eens 3 jaar hiermee door kan gaan, dat het volgende maand DE maand kan zijn, dat je ´pas´ 2 keer met deze donor hebt geprobeerd, dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Zó cliché en je hebt er he-le-maal niks aan want je bent intens verdrietig want je wilt dat kindje NU en niet volgende maand pas of over ´n half jaar. Het is soms gevoelsmatig genoeg geweest, hoe ´n lange adem moet je hebben op weg naar het moederschap. Sommigen een héle lange adem Femke... héél lang.... sterkte weer meid deze keer!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Pffff... 3 jaar.. Net zo lang als ik en beiden staan we nog met lege handen... Ik blijf het geloven! Sterkte meid. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Drie jaar, lieve Femke, en zoveel meegemaakt in die tijd. En nog steeds geen klein kindje in je armen. Drie jaar heeft je gesterkt, heeft je laten zien hoe sterk en dapper je bent. Dat zie ik nu ook in de opmerking dat dit niet eeuwig zo door kan gaan.
    Zolang die grens nog niet in zicht is wens ik je heel veel sterkte en kracht om door te gaan. Ik ben er voor je als je het even niet meer ziet zitten, als je er even klaar mee bent en een schouder of luisterend oor nodig hebt.
    Dikke zoen voor jou!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik begrijp heel goed dat je je moedeloos voelt en dat de moed je af en toe in de schoenen zakt. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik blijf hopen en duimen voor je dat je toch moeder gaat worden!!!
    sterkte! groetjes Harriët

    BeantwoordenVerwijderen