Ovulatietesten

Dag 10 van mijn cyclus... nog geen positieve ovulatietest. Sinds 2 jaar is die stress weer terug. Ik was vergeten hoe het was. Toch voelt het als andere stress. Bij de IUI en de IVF moest alles op precies het juiste moment gebeuren. Waren we een uurtje te laat dan kon ik weer een maand wachten.
Het tijdspad bij ZI is veel breder. Het komt niet op een uurtje of 2 of 3. Dat geeft ergens rust. Al zou het wel prettig zijn als de ovulatietest morgen een licht 2e streepje laat zien. Dan weet ik dat mijn eisprong er aankomt en dat de afspraken met Hem kunnen blijven staan. Dat zou fijn zijn want geen stress is altijd nog beter dan een beetje stress.

Al weer 3 jaar

En ineens was het er weer, een roze veeg op mijn wc-papiertje. Het eerste signaal dat mijn menstruatie doorbreekt. Het signaal dat deze poging niet gelukt is. Ik zucht diep en vloek een keer.

Het zou natuurlijk fantastisch mooi zijn geweest als het bij poging 2 met donor 3 was gelukt. Helaas heb ik in de afgelopen 3 jaar gemerkt dat ik nooit bij dat soort bijzondere en mooie uitzonderingen hoor. Je leest het trouwens goed. Deze maand ben ik 3 jaar actief bezig met pogingen om zwanger te worden. 3 hele lange jaren.
Wie had gedacht dat ik nu nog steeds geen kindje in mijn leven heb. Dat ik weer aan het stuntelen ben met ovulatietesten en potjes en spuitjes. Dat ik meer dan een jaar hormonen in mijn lijf heb gespoten en een miskraam te verwerken heb gehad. Wie had gedacht dat ik na 3 jaar nog steeds mijn droom niet heb los gelaten, ondanks alle tegenslagen en gedoe. Ik niet! Ik weet nog dat ik bij poging 1 dacht "Dit is DE poging." Mijn grenzen schoven steeds een stukje op en mijn wens bleef groeien. Dus ik ging en ga door. Maar oneindig is het niet. Ik merk dat de eindgrens langzaam in beeld begint te komen. Hij is nog bijna niet zichtbaar maar hij komt er aan. Ik kan niet nog 3 jaar hiermee doorgaan.

No sugar

"Je moet echt de suiker gaat laten. Dat is niet goed voor je milt en die moet goed werken om zwanger te worden." waarschuwt de accupuncturiste. Ik weet dat suiker niet goed voor me is. Als ik het veel eet word ik er moe en loom van. Kan dan spontaan op de bank in een diepe slaap vallen.
Snap dan ook niet waarom mijn lijf er zo naar verlangt. Vooral na het avondeten. Maar ook 's middags op mijn werk. Ik probeer er niet aan toe te geven. Helaas mislukt dat heel vaak. Zelfs als ik de woorden van de accupuncturiste in mijn hoofd hoor echoën.
Ik weet dat ik me beter voel als ik weinig suiker en koolhydraten eet. Voel me fitter en heb minder snack-zin. De knop moet dus weer om. Ik moet weer mijn voedingspatroon op orde krijgen. Niet alleen voor mezelf. Ook voor een eventuele zwangerschap want al helpt het maar een ietsiepietsie beetje.... dan is dat al erg meegenomen.