Eitjes kweken

De dokter die me onderzocht om te kijken of er geen eiblaasjes in mijn eierstokken waren blijven zitten moest tot haar spijt vertellen dat er nog 2 blaasjes zaten. Het waren nog geen cystes maar ze hoorde er niet. Ze hoopte dat ze alsnog vanzelf zouden verdwijen,
Een week later waren die blaasjes waren inderdaad weg. Mooi zo maar meteen werd de dokter minder enthousiast. Ze zag bij echo dat er meer eitjes aan het ontwikkelen waren dan de bedoeling was. Er zatten er 5. 3 kleintje en 2 matig grote. "Dit is niet best mevrouw, we moeten dit goed in de gaten houden." Ze maakte zich duidelijk wat zorgen.
De stress bleef bij mij weg. De eitjes zouden echt niet alle 5 doorgroeien en gaan vallen. Heb meestal wel een stuk op 3 eitjes.
Twee dagen later bleken er nog wat eitjes bijgekomen te zijn. Die zijn heel klein en de 2 grotere eitjes van de vorige keer waren niet gegroeid. Eigenlijk was er nog maar 1 groter eitje te zien. Geen reden tot paniek. Er zullen maar 1 of 2 eitjes gaan vallen.
Morgen mag ik voor echo 3 komen, ben benieuwd wat er dan te zien is. Ik ben vooral bang dat dat ene grotere eitje gesprongen is en ik te laat ben voor de IUI. Die zondagen ook….. die komen nooit op het goede moment in mijn cyclus. Van mij zou de kliniek gewoon 7 dagen per week open mogen zijn. Dat zou bij mij een stukje stress schelen. Maar ja, ik snap ook wel dat het personeel af en toe vrij wilt zijn.

Nou ja zeg

Knetter sjagerijning werd ik ervan. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds sjagerijnig van. De ideale poging is in een vreselijk stomme menstruatie geeindigd. Hoe goed moet een poging wel niet zijn om er zwanger van te worden?
De moed zakt me soms in de schoenen. Het duurt nu al 1,5 jaar en een garantie dat het gaat lukken is er niet. Ik val nu officieel ook buiten de gemiddeldes om een geslaagde IUI te hebben. Na 6x is meer dan 50 % van de vrouwen zwanger. Femke niet, nee die moet er weer eens langer over doen. En niet dat ik voor kies hóór. Ik had bij de eerste ZI poging al zwanger willen zijn. En na de eerste IUI al helemaal.
De tranen zijn nog niet gekomen. De boosheid en frustratie wel. Arme omgeving! Ik heb mijn leerlingen al een aantal flinke donderpreken gegeven en sociaal naar de belevenissen van mijn vriendinnen en familie vraag ik niet. Zit in mijn eigen wereldje te balen.
Dus sorry vrienden, als je een paar dagen niks van me hoort. Ik denk dat ik na het dagje sauna van zaterdag me weer helemaal op jullie kan richten. Tot dan moet je maar niet letten op de donderwolken boven mijn hoofd.

Aftellen

Het is weer zo ver…. ik sta er mee op en ga er mee naar bed! De hele dag ben ik druk met mijn lijf, met de krampjes, steekjes, gevoeligheidjes, geurtjes en ga zo maar door. Het eerste wat ik bedenk als ik wakker schiet is "misschien ben ik wel zwanger" En dat is niet alleen 's ochtends maar ook midden in de nacht.
Overdag vergeet ik het soms even maar door de raarste dingen word ik getriggerd. De babyreclames snap ik nog wel maar een associatie bij het zien van een gekookt ei kan ik minder goed plaatsen. Of de geur van koffie of het ophangen van de was.
Wat verlang ik naar een positieve zwangerschapstest zeg, eingelijk eens goed nieuws na een stresserige wachtperiode. Maar ja, tot die tijd zal ik het toch moeten doen met mijn gedachtes die alle kanten uitvliegen en niet te controleren zijn. Zucht….ik  ga maar eens afleiding zoeken in het wegwerken van emailtjes, misschien dat ik dan even niet met mezelf bezig hoef te zijn.

Poging 18

"De dokter was erg aardig" zegt mijn moeder terwijl we naar de auto lopen "ze nam echt de tijd voor je. De IUI zelf gaat snel, zeg." We kletsen tijdens het instappen wat na.
Vooral dat de baarmoeder foto 6 maanden lang een verhoge kans op een zwangerschap veroorzaakt, is favoriet. Door de contrastvloeistof blijft er een soort olie-achtig goedje op de trilhaartjes achter, het eitje kan daardoor makkelijker naar beneden glijden, ook omdat de vloeistof alle laatste rotzooi weg gespoeld heeft.
Ik ben blij dat mijn moeder mee is geweest. Dat ze gezien heeft waar ik iedere maand een paar keer te vinden ben. Blij omdat de timing goed was en de opbrengst van Hem hoog was.
Het wachten is weer begonnen. De afleiding is de komende dagen groot. Carnaval slokt mijn aandacht op. De laatste keer zonder een kindje hoop ik maar dat dacht ik vorig jaar ook. De toekomst laat zich niet voorspellen dus haal ik in het hier en nu eruit wat erin zit. Fijne dagen allemaal!