donderdag 21 oktober 2010

Is hij al voorbij?


Tijdens de autorit met vriendin MI waarin ik het hele verhaal vertel kwamen tranen, zelfs met een snik erbij. Bij een radioreclame over "moeder worden" voel ik mijn ogen vol lopen. De heftige aflevering van Grey's Anantomy liet ze vrijuit stromen maar heeft ze nog niet opgemaakt. Ik voel ze nog steeds achter mijn ogen branden.

Ik kan bijna niet wachten totdat ik ongesteld wordt. Dan is het tenminste duidelijk en kan ik me op de volgende poging richten. Mijn agenda erbij pakken en kijken wanneer ik voor poging 14 naar de kliniek ga. Kan ik misschien echt even flink huilen en het verdrietige gevoel achter me laten. Kan ik deze poging vergeten en weer verder gaan. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten