Ronde 3 maar toch poging 2 van ICSI 1

Twee weken geleden kon ik alleen maar huilen bij het idee dat ik een maand over moest slaan en misschien wel 2 maanden. Het verdriet dat ik voor het derde jaar op een rij weer niet zwanger of als moeder de feestdagen in ga, sloeg in als een bom. Het frustreerde me dat een kliniek kan besluiten dat hun laboratorium dicht is in het weekeind. Zou je namelijk een regelmatige cyclus hebben dan zou je nooit een terugplaatsing kunnen krijgen omdat je eisprong dan altijd in het weekeind valt. Maar voor mij overheerste vooral het verdriet. Het verdriet dat ondanks alles wat ik zelf kan doen ik nog steeds niet zwanger ben en dat in 2011 ook niet zal worden.

Gelukkig drogen tranen vanzelf op en komen er andere belangrijke en leuke dingen waar je aandacht naar uit gaat. Zo ook bij mij. Ik heb meteen de avond van het slecht nieuws een fles prosecco leeg gedronken en getoost (wel met tranen in mijn ogen) op het leven. En via sinterklaas, feestjes, werkdingen en leuke afspraken zijn we bij vandaag aangekomen. De dag waarin ik weet dat de kliniek me gaat helpen om mijn eisprong uit te stellen tot na de feestdagen. Tot de dag dat het laboratorium weer open is!

De doker legde gisteren nogmaals uit dat bij mijn vorige cyclus mijn follikels enorm snel zijn gaan groeien waardoor ze het proces met medicatie niet meer konden beinvloeden. Mijn eisprong viel daardoor in het weekeind. Zij ontdooien niet in het weekeind en als ik een paar dagen later mijn cryo's laat terugplaatsen dan wist ik zeker dat ik niet zwanger zou zijn.
De afspraak is nu dat ik 2e kerstdag bij de dokter langskom voor een echo. Dan zetten we een plan uit voor de verdere week met het doel om in het nieuwe jaar twee cryo's terug te laten plaatsen en ik dan 9 maanden later een kindje baar.
Het lijkt mij een prima plan en tot die tijd geniet ik maar van de carpaccio, van de wijn en alle andere dingen die ik straks 9 maanden lang niet mag of kan doen.