Het is heel stil hier. Niet omdat ik goed nieuws heb maar omdat ik opgeslokt word door van alles in mijn leven. Je kent het wel, werk, leuke dingen doen en mijn wens om een kindje te mogen krijgen.
Mijn gedachtes maken overuren. Ik ben bijna 2 jaar bezig en de overstap naar IVF zit eraan te komen. Maar ja…. IVF lijkt vooral noodzakelijk te zijn omdat zijn zwemmers niet zo heel optimaal zijn. Ik vraag me af of het anders was gelopen als ik wel met optimaal zaad te maken had gehad? Was ik dan al moeder geweest of nu zwanger?
Hij en ik hebben het er over gehad. Hij liet vallen dat hij het zou begrijpen als ik een andere donor zou willen. Dat speelt door mijn hoofd maar waar vind ik een donor die dezelfde toekomst voor ogen heeft als ik, waar ik ook op persoonlijk vlak een klik mee heb en die mee volhoud in dit tijdrovende en energie slopende proces?
Deze man is er niet en we sukkelen dus door met de IUI. Iedere keer toch zo'n 10% kans en wie weet win ik eens de hoofdprijs! Iedere poging voel ik hoop maar iedere keer wordt hij minder. Het is en blijft logischer dat ik bij die 90% hoor. Pijnlijk maar waar.
Gelukkig zijn er ook een boel leuke dingen gedurende de dagen en in het vooruitzicht. Leuke reisjes komen eraan en zijn geweest, lieve kadootjes heb ik ontvangen, leuke werkmomenten mogen meemaken en vooral fijne vrienden en familie die altijd weer de lach op mijn gezicht terug weten te toveren. Weet je, zo zonder kindje heb ik eigenlijk ook een heel rijk leven. Dat is fijn om te weten.
Mijn gedachtes maken overuren. Ik ben bijna 2 jaar bezig en de overstap naar IVF zit eraan te komen. Maar ja…. IVF lijkt vooral noodzakelijk te zijn omdat zijn zwemmers niet zo heel optimaal zijn. Ik vraag me af of het anders was gelopen als ik wel met optimaal zaad te maken had gehad? Was ik dan al moeder geweest of nu zwanger?
Hij en ik hebben het er over gehad. Hij liet vallen dat hij het zou begrijpen als ik een andere donor zou willen. Dat speelt door mijn hoofd maar waar vind ik een donor die dezelfde toekomst voor ogen heeft als ik, waar ik ook op persoonlijk vlak een klik mee heb en die mee volhoud in dit tijdrovende en energie slopende proces?
Deze man is er niet en we sukkelen dus door met de IUI. Iedere keer toch zo'n 10% kans en wie weet win ik eens de hoofdprijs! Iedere poging voel ik hoop maar iedere keer wordt hij minder. Het is en blijft logischer dat ik bij die 90% hoor. Pijnlijk maar waar.
Gelukkig zijn er ook een boel leuke dingen gedurende de dagen en in het vooruitzicht. Leuke reisjes komen eraan en zijn geweest, lieve kadootjes heb ik ontvangen, leuke werkmomenten mogen meemaken en vooral fijne vrienden en familie die altijd weer de lach op mijn gezicht terug weten te toveren. Weet je, zo zonder kindje heb ik eigenlijk ook een heel rijk leven. Dat is fijn om te weten.
