Het zwemmend goud is als het goed is al een dag of 5 op zijn plaats van bestemming. Als het goed is want echt vlekkeloos verliep het niet.
Hij trekt de deur achter zich dicht en ik ren naar boven. Ik draai het potje open en probeer zo goed en kwaad als ik kan het zwemmend goud in mijn spuit te krijgen. Opgelucht dat het meeste erin zit stop ik de spuit in mijn bh en sta op om mijn bed inseminatie-klaar te maken.
Trrriinngg…. mijn huisbel!
"Zou Hij het zijn? Zou Hij iets vergeten zijn?"
Ik ren naar beneden en trek de deur open.
"Goedenavond mevrouw, u hebt een Nee-Nee sticker op uw deur zitten maar ik wilde u toch dit geven." de meneer voor de deur stopt een flyer met Femke Halsema erop in mijn handen.
"U gaat overmorgen toch wel stemmen?" vervolgt hij zijn verhaal.
Verbouwereerd antwoord ik met een "Ja en ik weet ook al op wie"
"Goed zo mevrouw, fijne avond nog." en de meneer loopt weg.
Ik ren weer naar boven. In een sneltreinvaart leg ik het kussen halverwege mijn matras, trek mijn broek uit, ga liggen, duw het kussen onder mijn billen, zap de tv aan en pak het spuitje uit mijn bh.
Ik breng het spuitje in en duw hem beetje bij beetje leeg. Heel rustig, ik neem de tijd.
Nadat hij leeg is kijk ik op de klok, de 15 minuten wachten zijn begonnen.
Na 4 minuten kijk ik weer. Na 6 minuten weer. Na 10 minuten weer. Na 13 minuten weer en dan ik hou het niet meer. Ik wil niet meer met mijn benen omhoog liggen, ik wil gewoon met mijn benen onder mijn kont op de bank zitten.
Ik trek langzaam het spuitje eruit en schrik. Ik heb het spuitje helemaal niet leeg gespoten. Er zit nog bijna zoveel in als toen ik ging liggen. Ik stop hem weer terug en spuit hem nu wel echt leeg. En ja hoor, mijn benen gaan weer omhoog en ik kijk redelijk geirriteerd op de klok. Weer 15 lange minuten in een ongemakkelijke houding tv kijken.
De gedachtes de dagen erna zijn niet hoopgevend. Het zou wel een enorme toevalstreffer zijn als ik nu zwanger ben. Natuurlijk het kan maar het is realistischer dat het niet zo is! De tijd zal het leren.
Hij trekt de deur achter zich dicht en ik ren naar boven. Ik draai het potje open en probeer zo goed en kwaad als ik kan het zwemmend goud in mijn spuit te krijgen. Opgelucht dat het meeste erin zit stop ik de spuit in mijn bh en sta op om mijn bed inseminatie-klaar te maken.
Trrriinngg…. mijn huisbel!
"Zou Hij het zijn? Zou Hij iets vergeten zijn?"
Ik ren naar beneden en trek de deur open.
"Goedenavond mevrouw, u hebt een Nee-Nee sticker op uw deur zitten maar ik wilde u toch dit geven." de meneer voor de deur stopt een flyer met Femke Halsema erop in mijn handen.
"U gaat overmorgen toch wel stemmen?" vervolgt hij zijn verhaal.
Verbouwereerd antwoord ik met een "Ja en ik weet ook al op wie"
"Goed zo mevrouw, fijne avond nog." en de meneer loopt weg.
Ik ren weer naar boven. In een sneltreinvaart leg ik het kussen halverwege mijn matras, trek mijn broek uit, ga liggen, duw het kussen onder mijn billen, zap de tv aan en pak het spuitje uit mijn bh.
Ik breng het spuitje in en duw hem beetje bij beetje leeg. Heel rustig, ik neem de tijd.
Nadat hij leeg is kijk ik op de klok, de 15 minuten wachten zijn begonnen.
Na 4 minuten kijk ik weer. Na 6 minuten weer. Na 10 minuten weer. Na 13 minuten weer en dan ik hou het niet meer. Ik wil niet meer met mijn benen omhoog liggen, ik wil gewoon met mijn benen onder mijn kont op de bank zitten.
Ik trek langzaam het spuitje eruit en schrik. Ik heb het spuitje helemaal niet leeg gespoten. Er zit nog bijna zoveel in als toen ik ging liggen. Ik stop hem weer terug en spuit hem nu wel echt leeg. En ja hoor, mijn benen gaan weer omhoog en ik kijk redelijk geirriteerd op de klok. Weer 15 lange minuten in een ongemakkelijke houding tv kijken.
De gedachtes de dagen erna zijn niet hoopgevend. Het zou wel een enorme toevalstreffer zijn als ik nu zwanger ben. Natuurlijk het kan maar het is realistischer dat het niet zo is! De tijd zal het leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten